Kürk Mantolu Madonna; Maria Puder. Sabahattin Ali’nin kitaplarını 5-6 yıl arayla tekrar okumayı alışkanlık haline getirdiğimden beri Kürk Mantolu Madonna’yı ne zaman okuyup bitirsem içimde aynı burukluk, aynı acı, aynı hayıflanma meydana geliyor. Her defasında Raif Efendiyi içimde yaşıyorum. Her şey pekala çok da farklı olabilirdi, Raif Efedinin de mutlu bir hayatı olabilirdi. Her hayat bitiyor, öyle ya da böyle. Zaten çoğumuz da mutluluğu ıskalayıp hayatın teferruatında kendimizi kaybedip ömür tüketmiyor muyuz? Maria Puder ve Raif Efendinin mutlulukla sohbet ettiği, Berlin’in tüm sokaklarını neşeyle gezdiği, kızlarının büyüyüşünün her anına bir mucize misali tanıklık ettiği bir Dünya’da yaşamak isterdim. Sabahattin Ali’nin kendi yatağında huzur içinde ölebildiği bir dünyada. Ancak bunun bile bize çok görüldüğü bu dünyada hepimiz bir kürek mahkumu gibi son günümüzü bekleyerek ömür tüketeceğiz.
