Godot' yu Beklerken ... Güldürürken düşündüren, düşündürürken güldüren ve bunu çok nadir başarabilen oyunlardan. Oyunun hakkını verebilecek oyuncuların performansıyla sahnede izlemek ayrı heyecanlı olurdu, ama kitaptan okumakta anlamından ve mesajlarından bir şey yitirmiyor. Gülmeye bile cesaret edemeyen Vladimir ve Estragon içinde bulundukları bilinmezliğin farkında olmadan Godot'yu beklerken Pozzo ve Lucky ile karşılaşırlar. Bekledikleri Pozzo ya da Lucky olabilir. Bir de çocuk var. Çocuk "Godot yarın gelecek" diye haber veriyor sürekli. Hergün aynı döngü... Kaç yarın geçmeli gelmesi için bilen yok, ama beklemeli. Pozzo kör oluyor. Lucky de bir hiç oluyor.(Zaten hiçliği en başından kabul etmiştir.) Vladimir ve Estragon Godot'yu beklemekten hiç vazgeçmeyecek, o çocukta hergün gelip gitmekten ve haber vermekten. Okuyana okuduktan sonra, yazarına da yazdıktan sonra şu soruları sordurtması kaçınılmaz: Ben kimim? Ben nerdeyim? Ne yapıyorum burada? ... Her sorunun bir cevabının olduğu kuşkusuz. Godot'yu beklemek bir zorunluluk belki de. Godot kim mi? Umut, nefes, Tanrı, Samuel Becket, ben ya da sen... -Hadi gidelim. -Gidemeyiz. -Neden. -Godot'yu bekliyoruz. - . . . ? Godot'yu beklemeliyiz, hiç gelmeyecekse bile. Anlamlı ve huzurlu okumalar dilerim.

Godot'yu BeklerkenSamuel Beckett · Kabalcı Yayınları · 20218bin okunma

··

284 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

numino