Gerçek şu ki:Ben kendimi kaybettim! Kendimi kıyaslayabileceğim bir şey olmadığı gibi, özüme ahlâk dersi vermem de anlamsız!Böyle durumlarda ahlaktan söz etmek kadar yersiz bir şey olamaz! Ey kendinden hoşnut insanlar! Şu gevezeler,bilgece öğütlerini böbürlenerek başkalarına öğretmeye ne de meraklılar! Bugünkü durumumu bütün iğrençliği ile ne kadar iyi kavradığımı bilselerdi, olasılıkla bana öğüt vermeye dilleri varmazdı.Bana bilmediğim, yeni,ne söyleyebilirler? Hem söyleseler de ne çıkar ?
Sayfa 219Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.