Toplumsal ve iktidari ahlak normlarının dışında bireyin kendini tanımak suretiyle benlik etiğini kurması muhakkak toplumsal moralden üstün bir noktada durmaktadır. İnsan, kendini keşfederek gelişmesi gereken yönü de bulacağı için bu noktada kendi hayatının şairi olmaya başlayacak, hayatı da şiirselleştirme (sanatlaştırma) yoluyla özcü yaklaşımdan çıkararak aşkın bir duruşu ortaya koyar. Kendini aşması meselesi de ancak yaşamını sanat eserine çevirebilen insan için geçerli olabilir diyebiliriz Foucault'a göre... Kitapta önce Freud ve Rousseau'da benlik-iktidar modelleri ele alınarak, ben-lik hakkındaki görüşlerine yer verilmiş ve bu görüşler bağlamında Foucault görüşünü aktarmıştır. Ben ve iktidar ilişkisinde Nietzsche'ci bir yaklaşıma sahip olan Foucault, sonunda durumu bu bakış açısına bağlayarak, Freud ve Rousseau'nun da bahsettiği toplumsal ahlak ve iktidar bütünlemeciliğinden koparak kendini yolunu çizen benliğin önemi hususunda benzeşen analizler sunmaktadır. Ancak Rousseau'da ne kadar çok ortak nokta varsa Freud'da bir o kadar karşı karşıya gelme durumu olmuş. Özellikle özne-iktidar ilişkisinde bilginin etkinliği konusunda farklılaşmaktadırlar. Platon ve Sokrates'in etik anlayışına da çokça atıfta bulunduğu bu kitabında kendini bilmenin kökeni noktasında da eleştiriler sunmuştur. Bu noktada bir çok alıntı da paylaşarak size bunları göstermek isterdim ancak kolaycı olmaktan çok kitabın okunarak bu satırların bulunmasından yanayım. Kitap her yönüyle muazzam bir baş yapıt. İlgilisine şiddetle tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar.

Kendini BilmekMichel Foucault · OM Yayınevi · 1999578 okunma

·

298 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur De Molinari