Makus talih diye bir gerçek var bu hayatta. Kuyucaklı Yusuf'u okuduğum zaman aklıma ilk bu gelmişti. Yusuf'un ne denli şanssız biri olduğunu anne babasının gözleri önünde katli ile anlayabiliyorduk. Belki de bu hayatında en büyük şansı olay yeri inceleme ekibinde Süleyman Beyin olmasıydı. Onun kol kanat germesi ile başlıyordu hayatı. Olayların farkına varamadan, bambaşka bir hayata gözlerini açmıştı. Ailesinin acısı her zaman onu derinden etkilemişti. Belki de olayın gözleri önünde olmasıydı onu bu denli etkileyen.
Yusuf hiçbir zaman kendini bir yerlere, birilerine ait hissetmeyen bir karakterdi. Sürekli bir arayış ve sorgulayış içerisindeydi. Belki de bu yüzdendi kardeş olarak büyüdüğü kıza karşı bir şeyler hissetmesi. Onun arayışları Muazzez ile son bulacak gibiydi. Ama öyle olmadı...Çetrefilli hayatına yeni bir macera daha eklenmişti. Üstelik bu kez sorumlulukları da artmıştı. O hep rahat yaşamaya, başına buyruk olmaya alışık biriydi. Bu duruma alışması biraz zamanını aldı. Belki de kaynanası olmasaydı bu kadar zorlanmazdı ya da Süleyman Beyin erken ölümü ona daha da büyük sorunları beraberinde getirmişti..
Eserimizde çokça betimlemeler yer almakta. Üçüncü kişi ağzından kaleme alınmış bir eser. Sürekli bir zengin ve fakir ya da güçlü ve güçsüz çatışması söz konusu.
Eser kesinlikle sürükleyici bir eser ama ben öyle bir çırpıda bitirmek istemedim. Her sayfasını ayrı bir özen ile okudum.
