Her yönüyle sevdiğim Livaneli'yi, bir daha bir daha sevmek. Her yönüyle bir başyapıt, her yönüyle bir şaheser. Okurken bir solukta okudugun aşikar. Ama keisnlikle böyle beklemiyordum sonunu diye kapatıyorsunuz kitabı. Yeni bir kitaba başlayıp başlamama arafında kalıyorsunuz. Bende bu etkiyi bıraktı. Üzerinden aylar belki de yıllar geçse de hala Kardeşimin Hikayesi deyince iyiki okumuşum diyprum. Okuduğum en iyi kurgulardan birisi. Daha önce defalarca elime alıp bırakıp hatta çok az okuyup bir arpa boyu yol gidemediğim de oldu. Ama kitap size kendini okutmak isteyince konuyu baglı yor çevrenize ve bitiriyorsunuz Her seyin bir zamanı vardı. Spoil kısmı Ufacıkken yolları ayrılan ama ruhen ayrılamadığı kardeşini, kafasında yaşatan bir karakter var önümüzde. Bilen insan bilmiyormuş gibi yaşayamaz. insan hiç bir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor, ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa baglı oluyor. Ben de umutlanmıştım ve bu bana iyi gelmemişti. Peki sizin ayrıcalığınız ne?" "Çok basit. Okumak, sadece okumak. Okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtını. ⠀Bilen insan bilmiyormuş gibi yaşayamaz. • ⠀⠀ ⠀⠀

Kardeşimin HikayesiZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2019105,6bin okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

M