“Artık birbirimize karşılıklı öyle kusurlar kondurmuştuk ki, kusursuzluklar, hatta ufak tefek meziyetler bile bir nevi yapmacık tevazu, bir nevi gösteriş haline gelmişti.” Herkese merhaba…. Bugün Sait Faik Abasıyanık’ın içerisinde Son Kuşlar hikayesi dahil toplamda 19 hikayesi bulunan kitabını inceleyip yorumlayacağım. Yarışma için okuduğum ikici kitaptı. Benim için bir hayal kırıklığıydı. Abasıyanık’ın okuduğum ilk kitabıydı ve eğer yarışma için okumayacak olsaydım hiç düşünmeden yarım bırakacağım bir kitaptı. Abasıyanık, bu kitabındaki hikayelerinde satırlarca betimlemeye yer vermiş. Bana göre gereksiz olan birçok betimleme vardı. Bir o konudan bir bu konuya atlamış hikayelerinde. Çoğu hikayenin asıl temasını anlamadan bir bakmışsınız bitmiş oluyor. Zaten nereden baksanız 19 hikayenin en az 15 tanesi balıkçılıkla alakalı. Bu durum da beni oldukça sıkan bir etken oldu okurken. Okurken sürekli Hemingway’in Yaşlı Adam ve Deniz kitabıyla karşılaştırmadan edemedim. Teması oldukça sığ olan bir kalemi var Abasıyanık’ın. Tabii ki sadece bir kitabıyla yargılayamam bir yazarı ama bir süre Abasıyanık’ın kitaplarını elime alabileceğimi düşünmüyorum. Okuduğum birçok kitabın aksine altını çizdiğim çok az yer var bu kitapta. Kitabın ilk ve son hikayeleri yani “Son Kuşlar” ve “Dondurmacının Çırağı” benim için bir nebze anlam taşıyordu. Zaten incelememin başındaki alıntı da Dondurmacının Çırağı isimli hikayesinden. Bana göre bir kitap değildi belki de, bilemiyorum. İyi okumalar.

Son KuşlarSait Faik Abasıyanık · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201913,6bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gregor SAMSA