İslâm medeniyetinde felsefe-bilim hayatının başlangıçtaki muharrik güç, devletin muhasebe ve kâtip sınıfıydı. Emevîlerin ilk dönemlerinde bu sınıfı elinde tutan Fârisî, Hristiyan ve Yahudi elitler, Müslüman Arapların sızmaması için kâtiplik mesleğinin ilmî ve amelî seviyesini sürekli artırmak zorunda kalıyorlardı. Bu da onları yeni bilgi arayışına itiyor; kadîm kültürlerin metinlerini gündemlerine almaya zorluyordu. Nitekim devlet bu sınıfın dilinin Arapçalaştırılmasını istediğinde gayrimüslim elitler, bu iş için görevlendirilen Müslüman Arap bürokrata, "Arapça bu işe uygun değildir." biçiminde rapor vermesi için büyük miktarda rüşvet teklif etmişlerdi. Her şeye karşın süreç başlayınca Müslüman Araplar muhasebe ve kâtip sınıfının yerlerini ele geçirmiş; bu da gayrimüslim elitleri yüksek seviyede entelektüel üretime zorlamıştır. Abbasîlerin ilk dönemlerinde başlayan tercüme hareketleri gayrimüslim elitlerin yüksek bir kültürle tekrar geri dönüşünü gösterir. Nitekim hem tercümeleri yaptırtan insanların bürokrat olmaları hem de tercümelerde kullanılan teknik dilin gelişmişliği böyle bir sürece işaret eder.
Sayfa 99 - Ketebe / İktidar PaylaşımıKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.