mark manson blog ekolünden geldiği için en umulmadık yerde çıkarıp çaat diye vuruyor masaya kitapta. yıllarca psikologlar, yaşam koçları insanlara pozitif düşünün, pozitif düşünün diye diye kişisel gelişim kitaplarında sürekli bunlardan bahsettiler. yok işte, işe yaramıyor. bu pozitif düşünme telkinlerinin işe yaraması için insanlığın belli bir refah seviyesinde olması lazım. istemediğimiz durumların meydana gelmesini kabullenmeyip görmezden gelmek onların hiç bir zaman var olmadığı anlamına gelmez. bu negatiflikleri en kolay nasıl kabullenebilirsek, en iyi bu şekilde üstesinden gelebiliriz.
kitaba başlarken çok önyargılı başlamıştım. okumaya devam edince yazılanlar zihnimin derinliklerindeki olgularla denk gelince keşke böyle bir kitap daha önce popüler olsaydı diye düşündüm. hangi psikoloğa sorarsanız sorun kötü zamanlarda pozitif ol, derin nefes bla bla diye devam eder. realistik perspektiften bakınca durumum her zaman derin nefesle üstesinden gelinmiyor işte.