Parlak bir elmas gibi çıkarıyorum
umudumu, yuvası olan yüreğimden.
Onu güllerin arasında dolaştırıyor,
kızım gibi, kız kardeşim, nişanlım gibi
oynatıyorum. Doymadan bakıyorum ona,
ve tekrar yalnız başına kilitliyorum onu.
Juan Ramón Jiménez
Sayfa 245Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.