Bir girdaptayım
Ucu bucağı görünmüyor
Ve bu içimdeki boşluk
Her adımında daha da büyüyor
Boşluk ki ne boşluk!
Tut korkak ellerimden
Çıkar beni attığın girdaptan
Korkuyorum anlasana!
Karanlıkdan, yalnızlıktan değil
Sensizlik bunun adı
Sensiz bir ben işte
Sefil hallere düşüren
İnsanı insan yapan duygulardan koparan
Korkunç ve acımasız bir hâl.
Ayıbımsa affola
Sensizliğe düştüm
Ne zaman bu kadar canım yandı sahi
6 yaşında bisikletten düştüğümde mi
Bayram şekerlerimi kaybettiğimde mi
Sanmam,
Hiçbir ayrılık bu denli zalim olamaz
Geride sadece meraklı kaldırımlar kaldı
Sorarlarsa el ele gezdigimiz sokaklarda
Tıpkı kendimden kaçtığım gibi
Oralardan da kaçarım arkama bakmadan
Elveda yaşanmamış günlerim
Elveda sevgilim.
Kübra Nur Gümüş