Ömer Seyfettin'den bir yandan acındıran, bir yandan güldüren bir öykü. Bir hoca ve öğrencileri arasında geçen trajikomik bir öykü. Tam konuyu nereye getirecek nasıl bağlayacak derken aşağıdaki şu güzel cümle ile öyküyü noktalıyor Ömer Seyfettin.
Fakat . . .
Fakat, bunun gibi, hayattaki her gülünç
şeyin altında görünmez bir facia yok mudur?
