"Beni neden yalnız bırakmıyorsun?"
"O zaman bende yalnız kalırım."
Bazı kitaplarda yan karakter başrolden daha fazla dikkat çeker, kötü karakter iyi karakterden daha sevilir ya.. İşte bu seri de tam öyle bir seri.
Gölge ve Kemikle seriye mükemmel bir başlangıç yapmıştık. Karanlıklar Efendisini daha ilk kitaptan çok sevmiş, Alina'yı ise hiç sevmemişken yazar Nikolai adlı karakterle tüm dengeleri yine değiştirdi. Tabi ki de yanılmadınız. Nikolai de Alina'ya aşık bir güçlü karakter.
Nikolai'ye Karanlıklar Efendisi'ne bağlandığım gibi bağlandım. Çevreye verdiği iyi enerji sayesinde okuyan herkesin sevebileceği bir karakter. Gayet sevecen ve harika bir karakterdi. Kitaba bir gemi kaptanı gibi giriş yapıyor ve zamanla onun aslında Ravka için ne kadar önemli olduğunu öğreniyoruz. (Elbette ki Ravka'daki her yönetici kimliğindeki Alina'ya aşık olduğu için kuralı bozmak olmazdı.)
Konusuna bakmak gerekirse kitabın çoğu Malyen ve Alina sahnesi içeriyordu. Asıl kitap Karanlıklar Efendisi'nin de olaya dahil olduğu zaman da başlıyor. Bunu Karanlıklar Efendisi'ni çok sevdiğim için söylemiyorum, gerçekten de öyle. Bu yüzden kitap ilk sayfalarda durağan ve sıkıcı gelirse şaşırmayın.
Kitapta canımı sıkan noktalardan biri Alina'nın tavırları oldu. Güneşin Elçisi olarak yapması gereken onca şey varken, insanlar ölüyorken, onun kafasında "ben kime aşığım" soruları dolaşıyordu. Tabi elinde üç tane seçeneği olduğu için onu da yargılamamak lazım. İnsanlar ölüyor ama bize ne ki. (!)
Malyen'in Alina'ya olan tavırları da ayrı bir kanserlik sebebiydi. Kıskanmalar, güvenmemeler. Karanlıklar Efendisi'ni bu kadar ciddiye aldığını bilmiyordum be Malyen.
Bu kitapta da en sevdiğim karakter Karanlıklar Efendisi oldu. Nikolai'nin yanında tabi ki. Alina'ya sevgisi hiç hoşuma gitmese de ona söylediği bir sözle incelemeyi bitirmek istiyorum. "Senin gerçekte nasıl biri olduğunu gördüm. Hiçbir zaman da sana sırtımı dönmedim. Dönmeyeceğim. O aynı şeyi söyleyebilir mi?"
