Uruguay Edebiyatı'nın önemli kalemlerinden gazeteci yazar Juan Carlos Onetti‘nin “kıt” diyebileceğimiz olay örgüsü ile yazdığı, kişinin kendi derininde yatan umut ve en ilkel arzuları ile yaşayıp, gerçeklerle yüzleşmekten çaresizce kaçışının -bence- oldukça hüzünlü öyküsü. Bir üçlemenin bağımsız da okunabilen 2. Kitabı olduğu için geçmişte neler olduğundan, kasabayı neden terk etmek zorunda kaldığından asla emin olamadığımız Larsen(ceset toplayıcı) yıllar sonra Santa Maria’ya geri dönmüştür . Bu olay kasabada onu eskiden tanıyanlar için büyük bir yankı uyandırır. Geçmişte, Larsen’in kasabada yaşamış olduğu dönemde, büyük bir itibara sahip fakat şu anda çalışmayan tersanede genel müdür olarak işe başlar. Kendisiyle beraber hayalet tersane kandırmacasına ortak bir teknik müdür, idari müdür bir de idari müdürün hamile karısı vardır. Bu dörtlünün birlikte yaşadıkları süreçte ruhsal çöküntüleri, işlerin yoluna gireceğine dair bir umutla yaşadıkları psikolojik gel-gitler bana göre eserin en etkileyici bölümüydü. Aslında romanda adı geçen herkes kasabanın rutubetli ve karanlık havasına uyumlu bir biçimde tuhaf, ruhsal olarak sorunlu diyebiliriz. Olayların dağınık anlatımını ara ara kavramakta zorlansam bile o soğuk, karanlık, aldatmacalı duyguyu eser boyunca hissettim. Kitaba sonuna kadar beni bağlayan da bu sağlam duygu oldu

TersaneJuan Carlos Onetti · Alef · 201551 okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Duygu Erkut