İnsan kaderini değil, kader insanı seçer.(syf281)
diyen yazarın, kader kumaşını karakterlerine nasıl biçtiğini görüyoruz yol boyunca.
Çaresiz kabullenişlerden tükenmiş olmalı ki isyanını her karakterinde farklı seslerde ifade etmekten vazgeçmiyor.
Uyanıkken, uyurken, yürürken, kaçarken; çocukken, yetişkinken, ölmek üzereyken;
kargayken,
