Cemil Süleyman yaklaşık 110 yıl önce yazmış bu romanı. İlk dönem romanları hikaye tadında olur. Bu roman da o tarz bir roman. Kısacık ama insana aynı anda birçok duyguyu tattırabiliyor. Eserin son sözünü Selim İleri yazmış. Çok tatlı ve sıcacık bir son sözdü.
Kıskançlık duygusunun bir kadını nasıl hasta ettiğini okumuş olduk. Cemil Süleyman bir kadının duygularını nasıl bu kadar iyi yazabilmiş, akıl alır gibi değil. Kadının şahit olduğu olayları abartması ve bu durum yüzünden şüpheye düşüp içerlemesi çok gerçekçi bir biçimde anlatılmış. Hani böyle bir kadın kesin vardır duygusunu tadıyorsunuz. Romanın sonu beni dehşete düşürdü. Kendi kıskançlığımdan korkar oldum :)
