Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.
Bir gün bir adam krala gider ve ondan bilinmeyen adayı aramak için bir tekne ister. Kısacık hikaye bununla ilgidir. Bilinmeyen ada aslında nedir? Nerededir? Kitabı okuyan herkes için bu farklı bir anlam taşır. Bilinmeyen ada metaforu acaba kendi benliğimiz mi yoksa hep ulaşmak istediğimiz hayatımızda eksik olan hayalimiz mi karar veremedim. Dikkatimi çeken kısımlardan biri adamın denizciliği denize açıldığında öğreneceğini söylemesi oldu. Yani bizler de kendi adamızı aramayı hatta adamızın ne olduğunu onu ararken öğrenicez. Bu durumda tek yapılması gereken cesaretle yola çıkmak olur. Yanımızda birini aramadan ve yalnızlığımızdan korkmadan. Bulamasak bile önemli olan aramamız, denememizdir. Kitabı okuyan herkes bundan kendine göre bir anlam çıkarabilir.
Kitabın sonu açık bırakılmış. Adam denize açıldı ama aradığını bulabildi mi, aradığı aslında neydi? Bu soruların cevaplarını bulamadım. Merakta kalarak kitabı bitirdim. Tavsiyem kitabı iki kez okumanız çünkü anca o zaman derinliğini kavrayabilirsiniz.
Saramago noktalama işaretlerinden sadece virgül ve nokta kullanıyor. Diyaloglarda da konuşmacının değiştiğini büyük harf kullanarak belli ediyor. Okuduğum ikinci kitabı ama bu üsluba hala alışamadım. Karıştırdığım yerler oldu. Kitaba bazı çizimler koymuşlar bu da farklı bir hava katmış.
Kesinlikle okunmaya değer bir kitap. Umarım herkes bilinmeyen adasını bulur.
