Bilinmeyen Adanın Öyküsü José Saramago

Bir saatten kısa sürede biten kısacık bir hikayeye hayatı sığdırmış. İnanılmaz basit bir dil, çocuk hikayesi tadında; ancak simgeler ve ifadeler o kadar yoğun ki... Kabil'den sonra okudugum ikinci kitabı oldu ama en kısa zamanda devamı da gelecek.

Bir kez daha anlıyorum ki daha çok Saramago okuyacağım.
Masalsı anlatımıyla bir anda bitti ve muhteşemdi. Saramago'nun tarzını zaten çok seviyorum. Kitabın son cümlesini alıntılamamak için inanın zor tutuyorum kendimi.

Aslında denizci olmayan ama denizciliği, kimsenin bilmediği adayı bulmaya çıktığında öğrenebileceğini düşünen bir adamla sarayın kararlar kapısından çıkan ve bir daha o kapıdan girmeyeceğini söyleyen bir kadının öyküsü.

"Bir adam kralın kapısını çalmış ve ona demiş ki, bana bir tekne ver” diye başlayan bu kısacık hikayeyi bir solukta bitirdiğimi hatırlıyorum.
Sonrasında ise bu 55 sayfalık kitabın kapağını kapatıp uzun uzun düşünmüştüm...
Benim içimdeki bilinmeyen ada nerede? Ben kimimle yola çıktım o adayı bulmak için... Peki o adayı buldum mu? İnsanın hala içindeki bilinmeyen adasını araması da güzel aslında...
Belki bulanlar arayanlardır ne dersiniz? Ne diyor yazar bu kitapta " Kendinden dışarı çıkıp, kendine bakmadıkça, kim olduğunu asla bilemezsin."

Masalsı ve kısa bir anlatım ama satır aralarında bir gizli dünya, bir bilinmeyen ada saklı... Tabii bulabilene...
Yoksa siz hala bir hayali tekne bulup, içinizdeki denizde bir bilinmeyen ada , çevrenizdekilerin bile bilmediği , hatta sizin de bilmediğiniz bir ada bulmaya çıkmadınız mı? O halde tekneyi boşverin, alın bu kitabı ve o yolculuğa çıkın ...
Ne demişti yazar bu kitabında :

"... mühim olan varış değil gidiştir..."

Gayet akıcı bir dilde yazılmış.Sonlarına kadar merakla okudum.Bilinmeyenin peşinde koşan ve armağan düşkünü kraldan çekinmeyen maceraperest bir insan.. Ve onunla birlikte o yolculuğa çıkmaya hazırlanan sarayın temizlikçisi.Sonu beklemediğim bir şekilde bitti.
Acaba gerçekten bilinmeyen, bilinemeyecek şeyler olmaya devam edecek mi?
Kitabın sonlarına doğru pek tatmin olmasam da okurken hiç sıkılmadığımı söyleyebilirim.

Körlük adlı eserini yeni okuyup tarzını şaşırarak beğendiğim için hemen bir Saramago daha okuyayım dedim.Tavsiyeler üzerine Kabil'e başlayacaktım ama kısa olması cezbetti. Okuduğum en kısa kitaplardan bir tanesiydi. 60 sayfanın yarısı çizim. Yine isimler yok, konuşma çizgileri yok, paragraf yok. Masal tadında kısadan da kısa bir öykü. Sayfa azlığına bakmayın kurgulama muhteşem. Üstelik derin anlamlar içermekte. Yapılan alıntılara bakarak bunu daha iyi anlayabilirsiniz.

"... O adaya ayak bastığımda kim olduğumu öğrenmek istiyorum, Bilmiyor musun ki, kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu bilemezsin..."

Tavsiye mi elbette ki ediyorum. Bu kadar kısa ve özlü kitabı mutlaka okuyun. Bu sefer Kabil’ e başladım. Saramago’ya devam….

Harika bir kitap. Düşündürücü, naif, masalsı, şiirsel bir çok tat bırakıyor damağınızda. Saramago kitaplarına başlamak için en hızlı girişi yapmaya bire bir şaheser. Okurken aslında yolculuğun bilinmeyen adaya değil de kendi benliğinize olan bir yolculuk olduğunu anlıyorsunuz. Anlamasınızda bir zaman sonra kendi kendinize sorular sormaya başlıyor ve varoluş sebebinizi sorguluyorsunuz. 50 sayfalık bir kitap olmasına karşın yüzlerce sayfalık içi boş kitaplara meydan okuyor adeta.
Herkesin yolculuk sırasında kendisinden bir parça bulabileceği bu muhteşem eseri herkese tavsiye ederim.

Saramago'dan okuduğum ilk kitaptı ve devam edeceğim kesinlikle
Kısacık, çok güzel masal tadında bir öyküydü. Bilinmeyen bir adayı keşfetmek üzere kraldan tekne isteyen adamın öyküsü. İçerisinde toplumsal eleştiriler barındırıyor. Alegorik tarzda yazılmış eleştiri kitaplarını seviyorum
.
Tavsiye ederim ben çok beğendim.

Ve nihayet bir Saramago okudum... Yazımda sadece nokta ve virgül kullanıyor olduğu yorumları zorlayıcı gözükmüştü ama ayrı bir keyfi var gibi geldi bana (bu yüzden kısa bir kitabı ile başladım). Diyalogları ayırmak için "Gri hücreleri" kullanmak gerekiyor ki bu çok hoşuma gitti. Masal/hikaye adına ne denir bilemedim bu kitabın ama bir çocuk kitabı gibi çok hoş geldi bana, görseller de daha masalsı bir havaya sokmuş zaten yazımı.

Hikaye insanlığın varlığından beri süre gelen soru aslında... Hayattaki amacımız ne? Var olmayan bir adaya olan umudumuz var mı ve onu arama yoluna düşebilecek cesaretimiz. Adanın bir metafor olduğunu anlamak zor değil elbette. Adayı arama yolunu seçersek karşımıza yeni adalar çıkabilir mi? Yeni adalar bizi hangi yeni adalara götürebilir elbette... En önemli soru ise yeni adaları görmeye, tanımaya ve daha da yeni adalara yolculuk etme cesaretimiz var mı? Her zaman daha iyisini umut etmek kanımca denemeye değer... İyi okumalar.

Jose Saramago'nun ilk okuduğum kitabı.kitap, bir çocuk masal kitabı şeklinde görünmesine rağmen,verdiği mesajlar yönünden büyüklere yazılmış görüntüsünde.çok kısa bir kitap,resimleri çıkarırsanız,yarım saatte okunacak bir kitap.ama yazım tekniği çok farklı.bu tekniğe benim gibi alışkın olmayan birisi için,anlamak ve bağlantı kurmak biraz güç istiyor,hele diyaloglarda kimin konuştuğu belli olmadığından bu durum daha da zorlaşıyor.oysa bu yazarın en kısa ve en basit olarak yazılmış kitabı bildiğim kadarıyla.diğer uzun kitaplarında daha da zorlanmak muhtemel gibi gözüküyor.ben her şeye rağmen ,özellikle aralara ustaca yerleştirdiği mesajlar dolayısıyla kitabı beğendim.yazarın bir kitabını daha okumaya karar verdim.eğer yazım tekniğine uyum sağlayabilirsem ,ancak o zaman diğer kitapları okumak için karar vereceğim.

14 Şubat arifesinde böyle bir kitabı okumam kesinlikle tesadüf olamaz. Benliğimin kendi dışına çıkıp karar verme dürtüsü olabilir diye düşündüm kitabı okuyunca.

Bilinmeyen ada, -yerleşke, bir zihin ikamesi...

Saramago hiç okumamıştım. İyi ki okumuşum. Farklı yazarların kitaplarına her zaman açığımdır. Bu huyumu çok seviyorum, bu okuyacağım tek kitabı olmayacak, devamı gelecek, inanıyorum! :)