Karanlık ve Dolambaçlı Düşünceler
Ya ben.?
Benim en uzak hatıram daha dün olmuş gibi.. Hatta bunlara hatıra demek bile doğru değil.. Bir vaka insana zevk, azap, korku, ümit, hasılı iyi, yahut kötü bir heyecan veren şeydir.. Onun hatıra olması için bu heyecenlardan temizlenip ayrılması bir mücerret fikir, bir ölü manzara halini alması lazım gelir.. Halbuki benim hatıra dediğim şeylerin bir, iki gün evvel çektirilmiş bir dişin yeri gibi daha sızısı tamamiyle geçmedi.. Başlanmış bir çok işlerim vardı.. Hepsi olduğu yerde duruyor.. Okumayı tasarladığım, hatta alıp kütüphaneme koyduğum kitaplar vardı, hala bekliyor.. O halde ben, bu kırk seneyi ne yaptım nasıl rüzgara savurdum.?
Raşit çocuğun uçsuz bucaksız enginine bedel benim avuç içi kadar bir yerim var.. Aynı bir noktaya dürbünün iki ayrı ucundan bakan bir insan gibi birimizin erişilmez uzaklar da gördüğünü öbürümüz yapyakın görüyor..
Bu neden böyle oldu.?
Sayfa 9-10
Sayfa 9 - İnkılâp Kitabevi Yayın
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.