Çok lezzetli bir kitap okuduğuma karar vererek kapatıyorum son sayfasını. Tadı damağımda kaldı. Yaptığım(ız) hataları tokat gibi yüzüme vurdu. Yaptığım, yapabildiğim en iyi kazanım ve kazanç olan ders anlatımından vazgeçmem(!) gerektiğini, mesleğimin asla bitmeyen bitmeyecek bir öğrenme serüveni olduğunu anlattı bana. Annelik ve öğretmenlik birbiriyle aynı olan iki farklı dünyaymış aslında. Doğru annelik, doğru öğretmenlik nasıl oluyor ama acaba? İkisinde de çok sevmek yeterli mi mesela? Beni bilen bilir bazı kitaplarla arama görünmez bir bağ kurarım. Sımsıkı bir düğüm atar, o kitabı bir daha kimsenin okumamasını ister, kendime saklarım. Hatta kıskanırım. Tüm dünyanın okumasını dilerken üstelik. İşte bu kitapta onlardan.️ Başucu kitabım, öğretmenim, meslektaşım olarak yanımda yöremde saklayacağım hep. İyi ki. Edindiğim bilgiler çok kıymetli. Heybem doldu, taştı hatta belki. •’Mutsuz olmasına izin ver ki, mutlu olmayı öğrenebilsin. Gözyaşını silme onun yerine, gözlerindeki yaşları kendi silip devam edebilsin yoluna. Devam edebilsin ki hayatı boyunca ona engel olmasın hiçbir şey. İstediği olmadığında teselli edebilsin kendini başkalarının tesellisine ihtiyaç duymadan. Yolunu kaybettiğinde ‘her zaman başka bir yol vardır’ diyebilsin ve bulsun o yolu.’

Beni Bu Kadar Sevme AnneAhmet Naç · Doğan Kitap · 2018713 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.