"Harp bittikten sonra Stalin bir ültimatom verdi Türkiye'ye. "İki komşu devlettik, komşunun birisinin evi yanarken yandaki komşunun yanan ateşe su atması lazım. Bizim ülkemiz cayır cayır yanarken siz öyle yapmadınız." dedi ve başladı örnekleri sıralamaya. "26 tümen askeri Doğu cephesinde tuttunuz. Niyetinizi çok iyi biliyorduk. Biz de size karşı 26 Kafkas birliklerini orada bağlı tuttuk, size güvenemediğimiz için. Halbuki eğer size güvenebilseydik, o 26 tümeni Doğu cephesine sürerdik ve harbi bir sene evvel bitirirdik. Bu, bir. İkincisi, Müttefiklerin size yardım olarak gönderdiği botlar, Doğu cephesinde Alman askerlerinin ayağından çıktı." Stalin bunları belgelerle koydu ortaya. Karartmalar vardı geceleri. Alman denizaltıları Karadeniz'de sıkıştı mı Akdeniz'e geçirirlerdi. Akdeniz'de sıkıştı mı Karadeniz'e geçirilirdi. Bütün bunları saydı, saydı. "Bunlar komşuluğa yakışmıyordu, üstelik de Sovyet hükümeti Türkiye'nin bağımsızlık savaşında size karşılıksız yardımda bulundu" dedi. Stalin bu suçlamaları belgeleriyle ortaya koyunca İsmet Paşa'nın paçaları tutuştu, Kars-Ardahan meselesini attı ortaya. Halbuki böyle bir şey söz konusu değildi, yaptıklarını haklı çıkarmaya çalışıyordu bu iddiayla. O kadar."
Sayfa 127Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.