Kitap ilk birkaç sayfasında oldukça normal başladı ama hemen sonrasında kitabın kendi evreni oluşmaya başladı. Daha önce Gaiman okuyanlar onun kendine has dünyalarına ve karakterlerine aşinadır. Olmayanlar için de kısaca özet geçmek gerekirse, son derece fantastik, farklı ve nispeten karanlıktır diyebilirim sanırım. Orta yaşlı bir adamın yıllar sonra bir cenaze için çocukluğunun geçtiği yere döndüğünde, 7 yaşındayken yaşadıklarını hatırlaması diyebilirim kitap için. Ya da en azından böyle düşünmesi. Bugüne kadar aklından tamamen çıkmış olan bu olayları hatırlayıp bize de anlatıyor ve oldukça ilginç bir dünyaya, karakterlere ve hikayeye adım atıyoruz. Bazı yazarların dilleri ve yarattıkları evrenler herkese hitap etmez, bana göre Neil Gaiman da bu kategoride bir yazar. Seven çok sever, sevmeyen anlamaz ve nefret derecesinde hisler bile taşıyabilir. Ben kendimi okuduğum kitaplarını düşündüğümde seven kategoride görüyorum ve bu kitabı da sevdim diyebiliyorum rahatça. Aranızda Koralin'i okuyan varsa onun bir tık daha karanlık versiyonuydu ama bir noktaya kadar benzeriydi diyebilirim sanırım. Kısacası sevdim, güzeldi, öneriyorum.

Yolun Sonundaki OkyanusNeil Gaiman · İthaki Yayınları · 20201,442 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.