Halide Edib'den ikinci eserim. Meşhur romancı Feridun Hikmet'le ressam Kamuran arasındaki yasak aşkı anlatıyor. Sevemedim bu kitabı. Ne konusunu ne karakterlerini. Hepsi çok derinliksiz. Beğendiğim kısımlarda vardı tabii. Kamuran'ın anlattığı geri dönüşler onlardan biri mesela. Beklentimin aksine zamanın siyasi olaylarını hikayenin arka planında tek karakter üzerinden çok az gördük. Yazarın ilk dönem eserlerinden olduğu için bireysel tema ağırlıklı. Günlük ve mektup türünde. Dili sade fakat devrik kalıplarla dolu. Halide Edib tüm eleştirilere rağmen böyle yazmaya devam etmiş. Eski kelimelerin anlamlarını kitabın sonunda değil dipnot şeklinde görmeyi tercih ederdim. Akıcılığı biraz baltalamıştı. Ayrıca kitap sanılanın aksine yazarın son kitabı değil. Sırf isminden dolayı öyle sanılması biraz anlamsız geldi doğrusu. İsim kurgudaki bir noktaya ithafen bu şekilde. Kitapla ilgili yazılmış az sayıdaki yoruma ve baskı sayısına bakarak çok göz önünde olmayan bir Halide Edib kitabı denilebilir. Sıkıcı ya da kötü değildi ama beklediğim gibi de değildi. O yüzden kesinlikle okumalısınız diyemem.