Çöküş
Büklüm büklüm olmuş gümüşi örgülerin,
Güneşi bile aydınlatıyordu sanki.
Acının sonsuzluğunu yaşadım senle,
İçime çekerek söndürdüm seni.
Kapanmış yaraları tekrar açtım,
Belki sesleri duyulur diye.
Ahirete kalmış sevgimiz çoktan,
Dünya gözüyle bir sevseydim seni.
Gözyaşım yağmurlarla yarışır olmuş,
Sanırsın yağmurun kaynağı benim.
Köklerimi toprağa saldım seni beklerken,
Üzerime karanlık çökmüş de çökmüş…
Burak Bilen
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.