TOPRAK ÖLMEDEN ÖNCE BEKLER
-Mehmetçiklerimize
Geceden önce düştüler yollara
Gece yetişemedi artlarından
Anaların göğe açılmış ellerinden
Allah'a yakaran duaları vardı yanlarında
Ve
Gözlerine şafak parıltısı,
Yüreklerinde koca bir iman.
Kör karanlığın koynuna döküldü
Kurunlar.
Ay, gecede namlu alevinden kızıl,
Şafak sabaha,
Güneş akşama kızıldı.
Bu toprağın hamuru
Anaların gözyaşlarıyla yoğrulmuş.
HEY KENİDİNİ BİLMEZ.
SEN HER ŞEY OL,
BEN MEHMET.
SEN KAHPENİN ELİNDE NAMLU,
BEN VATANA SİPER.
VE BİL Kİ
SENİ
TOPRAK
ÖLMEDEN ÖNCE BEKLER....
Sayfa 73
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.