'Benim hikâyemin kime ne faydası olacak ki ? Boğuk sesli türkümün, gösterişsiz yüzümün , öylesine ömrümün...
Beni sakladığım mağaramdan gün yüzüne çıkarmayın.
Ömrümün yedi uyuyanını uyandırmayın.
Bırakın yazılmamış hayatın kahramanı olarak kalayım.
Bir figürana çevirmeyin beni.
Ağlamak ile gülmek dışında hiçbir sureti olmayan, bilmeyen gönlüme kalabalık dünyanızın boğucu sesini duyurmayın.
Bana A'rafı öğretmeyin.
Bırakın eksik kalayım.
Bir köşede, bir kenar mahallede , bir tahta tabure üzerinde , henüz asfaltın ulaşmadığı, manzarası alabildiğine geniş olan kenarları papatya tarlalı bağ yolunda.
Bir ben unutulayım.
Bilinmeyen bir yitik olayım.
Adımı anmayın.
Hiçbir şeye benzetmeyin.
Hiçbir şeyin hatırlatanı, keşkesi , belkisi olmayayım.
Beni burada ; gecelerin korkusunda, uzaklardan gelen uluma sesinde , sanki elimi uzatsam dokunacağım yıldızların altında , çağlayan derelerin akışında , yağmurun hemen yanı başında bırakın.
Beni hiç bilmeyin ki unutmayın. Beni hiç sevmeyin ki vazgeçmeyin.'