Audrey, çocukluğunda çekilen fotoğraflarda gözleri cin gibi
parlayan ve güler yüzlü bir kız olarak görülür.
Annesiyle üvey ağabeyleri de fotoğraf karesindeyse kızın yüzünde
genellikle afacan bir sırıtış vardır. Hizmetkarlara daima aileden biri gibi
davranıyor, açık havada oyun oynayıp muziplik yapmaya bayılıyordu.
Ian ve Alex, Audrey’nin kendilerine kır yürüyüşlerinde eşlik ettiğini
ve sessiz sinema oynamaktan çok hoşlandığını hatırlıyor.
Ian’a bakılırsa bazen fazlasıyla yaramazlardı:
“Anneme rağmen ağaçlara tırmanırdık.”
Ama Audrey beş yaşındayken on dört ve on bir yaşlarında olan üvey
ağabeyleri yatılı okula gönderildi ve birlikte geçirdikleri zamanlar kısıtlandı.