Bu kitabı okumaya başladıktan sonra uyuşturucuya o kadar fazla merak salmıştım ki Alice'in anlattığı kadar var mı diye merak ediyordum. Fakat sonra kitabın sonlarına yaklaştıkça kendime de Alice'ede kızmaya başlamıştım. Uyuşturucunun ne kadar rahatlatıcı olsada bu rahatlığın asıl ölüm rahatlığı olduğunu anlamamıştı. Anladığında ise geç kalınmışlık hissi yaşamıştı. Kitabın sonunda gerçekten psikolojik bir çöküntüye uğramıştım resmen. Ruh gibi geziyodum evin içinde aynı Alice'in uyuşturucuyu aldığı zaman olduğu gibi.
Uyuşturucu gerçekten ölüm rahatlığı arkadaşlar. Aklınızdan kullanma isteği geçtimi sizde mahkum kalıyosunuz buna. Lütfen kendinize dikkat edin. Alice'in yaptığı hatayı anlaması geç olsada hepimiz daha yolun başındayız.
