Cengiz atmatov’un okuduğum ilk kitabı. Bu kadar okumak için geç kaldığımdan çok üzüldüm. Bir yandan o kadar sıcak bir yandan o kadar hüzünlü bir hikaye. Bir günde okunan cinsten. Kırgız bir ufak çocuğun anne,babası, onu dedesi ile bıraktıktan sonra dedesi ve onun ikinci eşi ile yaşamasını anlatıyor. Çocuk ormancılık yapan dedesiyle birlikte Bir dağ evinde Yaşıyor komşuları teyzesi, teyzesinin kocası ve bir Karı-koca çift. Asıl ormancılığı yapan teyzesinin kocası. Çocukları olmadığı için hayata kızgın, İş ahlakından uzak alkolik Şiddet eğilimli problemli bir karakter. Karısına Çocuk doğuramadığı için Şiddet göstermesinin yanı sıra, dedeye, çocuğa şiddet göstererek hayatlarını baskı altına alıyor. Dedenin ikinci karısı aynı şekilde gaddar ve zalim biri. Çocuk bu problemli kişiliklerin yanı sıra yanında Sıcacık bir kişiliği olan dedeye sahip. Torununu bağrına basan dede Onu masallarla büyütmüş. Bu masallar çocuğun bazen çevresindeki şiddetten kaçması için en büyük anahtar oluyor. Hikaye da bana en çok dokunan dedenin korkak bir karaktere sahip olmasına rağmen torunu için her şeyi göze alması. Damadına kafa tutuş şekli. Kırgızlar’ın efsanelerinden olan Maral ananın çocuk için sahip olduğu figür oldu. Sonu çok hüzünlü bitse de Hikaye yer yer içimi ısıttı. Kendimi hikayenin içinde hissetmeme sebep olan bir betimlemesi var. Daha önce fikir sahibi olmadığım bir toplumla ne kadar benzediğimizi gördüm. Çocuk kitabı gibi gözükse de çok daha fazlası olan bir kitaptı. Okunmalı dedim kitaplar arasında baş sıralarda
