Birçoğumuza çocukluğumuzu ve gençliğimizi hatırlatan bir yazarla buradayım. “Zıkkımın Kökü” sinemaya da uyarlanan bir Muzaffer İzgü kitabı. Aslında otobiyografik bir roman. Muzaffer İzgü, pencereden gördüğümüz birçok evde bugün de yaşananları, belki de evimizde yaşadıklarımızı kendi yaşam öyküsüyle romanına yansıtmış. Romanı samimi yapan da gerçeklik olmuş. Konusuna gelecek olursam: Muzo, Cumhuriyet’in onuncu yılında bando mızıkayla dünyaya gelir. Adana’da bir gecekondu mahallesinde annesi, babası ve abisiyle hayata tutunur. Babasının yaptığı evden, açtığı pencerelerden, kendi okuduğu kitaplardan, annesinin biriktirdiği paralardan çok şey öğrenir ve öğretir. Muzo okuyup büyük adam olacaktır. Fakat Muzo sadece okula gitmez. Aynı zamanda şeker, dolma, meyve, gazoz satar; kahvede, çorbacıda çalışır; muavinlik, bulaşıkçılık yapar. Ailesine her anlamda destek olmaya çalışır. Bir de aşk eklenince pamuk tarlasında da Raziye için çalışır. Her çocuk gibi yorulur, hastalanır ama hayat mücadelesine devam eder. Yoksulluğun başköşeye oturduğu bir evde yemek, ekmek, lamba gazı ve çay mutluluğa yeter. İşte böyle bir ailesi vardır Muzo’nun. Bir de erken olgunlaşan hayatı... Vazgeçtikleri olur Muzo’nun. Mecburiyetten, yoksulluktan, aşktan... Kitapta hüzünleneceğiniz birçok sahne var fakat kitabı samimi yapan bir diğer nokta ise yazarın bizi yer yer güldürmesi olur. Gerçek bir yaşam, hüzün ve mizahla yoğrulandır değil mi? Bu gerçekliği bize geçiren konulardan biri de karakterlerin yöresel ağızla romana yansıtılmasıdır. Bu sebeplerden dolayı “Zıkkımın Kökü” 1930’lu yıllardaki Adana’yı, o dönem insanlarını, yaşam koşullarını, toplum zihniyetini ve yoksullukla mücadeleyi açık ve sade bir dille sunmakta.

Zıkkımın KöküMuzaffer İzgü · Bilgi Yayınları · 20201,664 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.