Zıkkımın Kökü

Kitap otobiyografi olarak yazılmıştır. Muzaffer İzgü Adana doğumludur. Çukurova insanı olmasından mı yoksa Anadolu insanının talihsiz yazgısından mı bilinmez kitaplarınada yoksulluk, varoş hayatı, toplum ve ailelerin demografik yapısını irdeler.

Ailesi ile birlikte çocukluğundan itibaren yoksulluğu ama gerçek manada yoksulluğu iliklerine kadar hissederek büyür, kendi deyimiyle babası Adana 'nın ilk gecekondusunu yapan kişidir. Her fırsatta babasının yoksulluğun getirdiği problemleri çözmek için yaratıcı fikirlerle dolu olduğunu vurgulamıştır.

Babasına verdiği bir söz vardır, ne olursa olsun okuyup öğretmen olacaktır. Eğitim hayatı boyunca birçok meslek kolunda çalışmıştır. En çok getirisi olanın sinemada gazoz satmak olduğunu söyler.

Bu kitabı neden okumalıyız sorusunun cevabı yazarın haytında gizlidir. Toplumun en alt kesimlerinde yaşayan hayatların bire bir aynası niteliğinde ki bu kitap sizi yanı başımızda 'hayatta kalma' mücadelesi veren insanlarımızla empati yapmaya zorlayacaktır.

Babasına verdiği sözü tutup öğretmen olmuştur, böylesine kutsal bir meslek için kendisinin ve ailesinin harcadığı çaba taktire şayandır.

Site imkan vermiş olsa idi bir 10 puan daha verirdim.

Bugüne kadar incelemelerim çok fazla beğeni almadı. O zaman Zıkımın Kökünü beğenin, alın size Zıkkımın Kökü incelemem:))) Adana şivesiyle yazmak isterdim; ama maalesef o bende yok:)

Bir eserin beğenilmesinde en büyük etken bana göre "samimiyet". İşte bu kitabı okuyunca, yazar Muzaffer İzgü'nün samimiyetini açıkça görüyoruz. Yazarın anılarından oluşan, Adana sıcağında geçen eser, manevi sıcaklığını da hissettirip merakla okutturuyor kendini. Bizim "Muzo" daha çocukluğunda başlıyor çalışmaya, çalışmaya, çalışmaya... Para kazanmanın zorluğunu, yoksulluğu, sefaleti anılarının içinde anlatıyor yazar. Yaşanılan sefalet, duygu sömürüsü yapılarak anlatılsa; zıkkımın kökü deyip yarıda bırakırdım belki de kitabı. Ama dediğim gibi o samimiyet esere işlemiş adeta. O huzur, o mutluluk; hiçbir zaman kaybolmuyor cümlelerin içinde. Çünkü onlar para ile alakalı şeyler değildir aslında, çoğu zaman biz öyle zannederiz.

Anıları değiştirmemiz olanaksızdır. Yazarın bu acıklı anıları onun kaleminden huzur içinde, alt metninde mutluluk olan bir şekilde akmış sayfalara. Çalışmak, yoksulluk ve fakirliğin yanında aşk da var elbet İzgü’nün anılarında… Aşkı için çektiği eziyetleri de duygu sömürüsü yapmadan içten anlatımıyla dile getiriyor yazar.

Kitabı okuyup beğendikten sonra 1992 yapımı, yönetmenliğini Memduh Ün’ün yaptığı sinema uyarlamasını da izledim. İzlemeden önce de içinde bu kadar anının, ufak hikâyelerin iç içe geçtiği; sürekli yeni bir maceranın anlatıldığı kitabı nasıl filme uyarladılar acaba, diye merak ettim. Maalesef filmden aynı tadı alamadım. Birkaç hikaye anlatılıp kitabın uzun bölümü sığdırılamamış filme. Böyle olunca hayal kırıklığına uğradım. Önce filmi izleseydim farklı olabilirdi. Kitap filmden çok çok daha detaylı; karakterleri, anlatım, her şeyiyle “samimi”. Hele filmde meşhur şoför Sefer Ağa’nın çok düzgün şekilde İstanbul şivesiyle konuştuğunu görünce bir şok yaşadım. “İnsan gafası çok möhimdir. Bi garışdı mı ikiynen ikiyi bilmez vallaha. Benim bi keresinde garışdıydı da, içi garman çorman olduydu…”(sayfa 258) diye konuşan Sefer Usta, filmde diksiyon hocası gibi konuşuyordu. Filmini izlemekten ziyade kitabı okumanızı öneriyorum.

Edebi anlamda farklı bir üslup, özlü sözler, etkileyici kelimeler yok kitapta. Sadece yazarın anıları konuşma dilinde, sade ve akıcı bir şekilde anlatılmış. Uzun zamandır bende olan bu kitabı okuyunca keşke daha önce okusaydım demeden edemedim. Yazar hayattayken o kitabı okumak daha huzur verirdi belki de. 2017 yılında kaybettiğimiz Muzaffer İzgü’ye Allah’tan rahmet dilerim.

Bu kitap için aslında kısa bir yorum değil bir kitap yazmalıyım. 6 yaşımda mahallemizin aşağı tarafındaki kitapçıya tek başıma giderek aldığım ve en az 25 kere okuduğum, canım sıkıldıkça tekrar tekrar okuduğum kitap. Öğretmen olduğumda öğrencilerime de okutacağım dediğim ve okuttuğum kitap. Muzaffer İzgü'nün hayatını oldukça eğlenceli bir dille anlatan fakat farkındalık eşiği yüksek olan kişiler için de epeyce kedere yol açan kitap. filmine ulaşabilmek için üniversiteyi okuduğum şehirde başvurmadığım yer kalmamıştı fakat ulaşamamıştım. Daha sonra bir arkadaşımın sürpriziyle filmini de izleyebilmiştim. Filmi değil kitabı tavsiye ederim. Film kitabın sığ bir özeti olmuş. Bu kitabı çocuklara okutun, içinde küfürler geçiyor fakat okutun. Gerçek hayatta çocuklar küfrün bin bir çeşidini duyuyor, söylüyorlar, görüyorlar... Her şeyin hemen elde edilemeyeceğini öğrensinler. Zamanımızın tüketmek için birbirleriyle yarışan çocuklarına okutun.

Muzaffer İzgü'nun çocukluk dönemlerini, Adana'da gecekondu mahallesinde yaşadığı yıllarını anlatan otobiyografik bir kitap. Hem eğlenceli hem dramatik kitabı okurken yer yer duygulanacak, yer yer kahkahalara boğulacaksınız. Muzaffer İzgü zaten bu ülkede mizah denilince akla gelen en önemli yazarlardan. Sımsıcak ve samimi üslubu da kitabı sevdiren en önemli etken. Tavsiye ederim.

Hiçbir bilgim olmadan, netten indirdiğin e-kitaplar arasında çıktı. Merak ettim, 2006'nın son aylarıydı. Bir yıldır kendimi eve kapamıştım, sürekli bilgisayar başında birşeyler öğrenmeye çalışıyordum. Planım hazırdı: İstanbul'a gidecektim var olmaya. Çukurova'nın amansız, sert ve malesef iş bulamadığım ortamından, bir iki defa gezmeye gidip hayran olduğum İstanbul'a gidecektim. Bir çok film kahramanında görülen İstanbul'la güreşmek hikayesi olacaktı benimkisi. Ama önce ismi itici şu romanı bir okumalıydım. Ve doğduğum toprakların tasviri içinde Muzo'yla tanıştım. Akıllı, çalışkan, muzip bir çocuktu Muzo. Taş köprüde dolanıyor, sipil pazarına gidiyor, çorbacıda çalışıyordu. Aşık oluyordu. Yoksuldu. Anadolu'da çocuklar neden erken büyürün hazin cevabıydı. Kitapta anlatılan şeylerin çoğu yıllar öncesine dayansa da mekanlar, yaşam tarzı ve Taş Köprü'de ki yoksul çocuklar hâlâ ordaydı. Hüznü ve mizahı içerisinde çok güzel şekilde yoğuran, Adana 'lıların mutlak okuması gereken, Adana 'lı olmayanların da hem küçük bir çocuğun büyük hikayesinde tanık olmaları hem de Adana hakkında gösterilenden farklı bilgilere sahip olması açısından önemli bir eserdir. Filmi çekilmiştir zamanında kendi çapında güzeldir. Ama Romanın etkisi verememektedir. Bu arada Muzo, romanı yazarı Muzaffer İzgü'nün ta kendisidir.

İlk defa 1988 yılında okur ile buluşan "Zıkkımın Kökü" kitabı,
Yazar Muzaffer İzgü'nün Adana'da bir gecekondu mahallesindeki
çocukluk anılarını anlatan otobiyografik romanıdır.
Mizah, dram ve kara mizah ögeleri taşıyan kitapta yazar,
yoksulluk içinde geçen çocukluk ve gençlik dönemi ile bir Türkiye
dönemini anlatır okuyucuya. Küçük Muzo ve abisi ile anne babasının temelinde;
bir türk ailesinin, mahallesinin, toplumun hikayesini dinleriz,
biraz gülerek, çoğu kez de hüzünlenerek...
Kitaptaki kırmızı balon, kavun, bisiklet ve yeni gelin hikayeleri dikkat çekicidir.
Zıkkımın Kökü; 1992 yılında Memduh Ün yönetmenliğinde,
Macit Koper senaryosu ile sinemaya da aktarılmıştır.

Okuduğum ilk Muzaffer İzgü kitabı. Çok büyük keyif aldım okurken. Dili o kadar samimi ki, hani bazıları vardır bir şeyler anlatır anlatışından doğru söyleyip söylemediğini, samimi olup olmadığını anlarsınız., İşte Muzaffer İzgü öyle samimi bir dil kullanıyor ki hayran kalmamak mümkün değil. Kendi hayatını anlattığı kitap olmasından dolayı da önemlidir. Yazarı tanımak isteyenler için referans olabilir.

Açlığı, yokluğu, çaresizliği ve bunlarla nasıl başa çıkılacağını, bu durumların mutlu olmaya, bir şeyler başarmaya engel olmaması gerektiğini adeta anlatımıyla gözler önüne seriyor.
Yazları harçlığını çıkarmak için, ailesine yük olmamak için çalışmak zorunda olan bir çocuk. Gerçekten okumaya değer bir hayat hikayesi. Ayrıca kendimden de çok fazla şey bulduğum için benim açımdan önemli bir kitap oldu.

Otobiyografi olması beni bu kitapla buluşturan sebepti. Çok kısa bir zamanda üzerinden geçe geçe,sindire sindire okudum. iyi ki de okumuşum. Yoksulluğun,soğuğun,açlığın ve çekilen onca sıkıntının mutlu olmaya engel olmadığını öğretmişti bu kitap bana. Büyük küçük herkesin okuması gereken harika bir eser.

Otobiyografi türündedir. Muzaffer İzgü'nün hayat hikayesi olmaktadır. Eski zamanları gençlerin de öğrenmesini sağlamıştır. Okuyabilirsiniz. Öneririm. İyi okumalar.

Muzaffer İzgü yaşam öyküsünü anlatmış bize. Nasıl bir çocukluk geçirdiğini anlatmış samimi bir dille. Gayet güzeldi tabi ilk okuduğum kitap olduğu için daha bir güzel gelmişti bana. 2 kez okuduğumu hatırlıyorum hiç sıkılmadan :) Belki size birşey katmayabilir ama okumaya değer ;)

İlk okuduğum romanlardan biri. Ben de çocuk yaşta okumuştum, ana karakter de çocuk olduğu için basit anlatımı karşısında zorlanmamıştım. Yoksul olmalarına çok üzülmüştüm başlarda, ama güldüren bir kitap olduğu için de çok sevmiştim.
Kitap önerisi istediklerinde ise dalga geçtiğimi düşünenler olabiliyor. :)

Tek kelimeyle ba-yıl-dim. Fakir, üstü başı yırtık bi çocuk görünce aklınıza ne gelir. Hele birde bu çocuk pazarda zabitadan gizli mısır satiyorsa. Eminim cogunlugumuz kötü bi aileden geldiğini düşünürü halbuki izgu bu kitabinda onyargilarinizi paramparça ediyor.