CemileOrhan Kemal

Cemile ve etrafindakiler okadar sıcaktı ki; onlarla birlikte tozlu, çamurlu yollarda yürüdüm. O Çukurovanin sıcağında fabrika işçiliği yaptım, kıt kanaat geçinen insanların sofrasına oturdum, o tozda toprakta çelik çomak oynayan çocukların başını okşadım. Kısacası 1934 Çukurovasını bir kaç saatte gezdim dolaştım!

Orhan Kemal in bir guzel kitabı daha 1934 yılının zorluğu sefaleti boşak kızı Cemile ve katip Necati nin saf ve güzel aşkı kitabı okurken resmen bende onlarla yasadım. Mutlaka okuyun derim. Orhan Kemal gerçekten harika bir yazar şimdiden mutlu pazarlar. ..........

Yazar Orhan Kemal olunca insan kitaba önyargıyla yaklaşıp kesin güzeldir diyor :) Yanılmıyorsunuz çünkü üslubu doğal ve içten birisi Orhan Kemal.Bizden içimizden birisi.Tıpkı Cemile gibi, katip Necati gibi, Numan Bey, Solomon, Kadir Ağa, Cemile'nin babası Malik ağabeyi Sadri gibi.. Halime, Şamse, Camgöz, Deveci, komşu İzzet, karakız... Çukurova'nın fakir ama komşuluğu insanlığı diri kalmış mahalleleri..Kapıda kilidi ne hacet evler büyükçe avluya bakar hırsızlık mı ne gezer zaten elde yok avuçta yok.. Ama insanlık bir adım kadar yakın..Fabrikada çalışan insanlar, üç kuruşun hesabını yapan patronlar.. Elleri nasır tutan fabrikada karın tokluğuna iplik makinesinin başında gece demeden çalışan kadınlar...Bunların arasında katip Necati ve Cemile'nin masum aşkları...O zamanlara götürüyor kitap insanlığın ölmediği zamanlara zaten kısa bitmesin derken satırlar kendisi bitiyor.. Bazı kitaplar dizi film olmalı ama özünü koruyarak çünkü popüler kültürden ziyade kendi kültürümüzü tanıtan böyle güzel eserler bizlere bir şeyler öğretir diye düşünüyorum..Keyifli okumalar bence okumalısınız

Konusu bakımından klasik bir Çukurova ve pamuk hikayesi ama anlatım gerçekten süper sıkılmadan okuyacağınız çok güzel bir kitap. Kitabı okurken karakterlerin mekanın içinde gibi hissediyorsunuz. Bütün olanlar yanıbaşınızda gerçekleşiyor sanki.Karakterleri bu kadar yakından hissederek okuduğum nadir kitaplardan biri yazarın büyüklüğünden olsa gerek..İyi okumalar...

Orhan Kemal'le özleşen Çukurova ve pamuk işçiliği konulu bir roman.

Ana karakterimiz Türkiye'ye savaştan göçmek zorunda kalmış bir Boşnak ailenin tek kızı olan Cemile.

Cemile küçük yaşta olmasına rağmen annesinin yokluğundan dolayı üzerine yıkılmış ev işleri ve fabrikada işçilik yapan hamarat bir kız, bunun yanında gözü pek; seviği veya doğru bildiği şeyler için ağasına bile 'kadın başına' baş kaldıran bir mizâcı var.

Ana temanın altında Orhan Kemal ustalığı ile geçim sıkıntısı, yoksul mahallelerin genel durumu, bitten veremden geçilmeyen eşyasız yıkık dökük yoksul kerpiç evlerinin resmi o kadar güzel betimlenmiş ki Orhan Kemal romanlarında anlattığı bir pamuk işçisi gibi nakşetmiş.

Düşünce ve gönlün sarmalında verilen tepkilerin insanın karakterini dikey olarak nasıl yükselttiğinin içimizden yükselen sesi. Bir günde Keyifle okunacak ,bir ömür fener olacak size.

Orhan Kemal'in yerel konuşmalara, ağıza verdiği önemi ve gücü gösteren, işçi sınıfının geçim derdini, yaşamını anlattığı romanıdır

"Orhan Kemal'i Tümüyle Okumak, 1 Kitap Bile Bırakmamak" projesi kapsamında bir sonraki durak Cemile oldu.
Güney Anadolu'nun Çukurova'sında pamuk fabrikası işçilerinin hayatından, mahallesinden Cemile'yi merkezine alarak bir kesit sunar. Bu kesit içerisinde ekmek parası derdindeki Anadolu insanının mücadelesini görürsünüz. Bu mücadele içinde 'Değişime' karşı direnç de göze çarpar. Gönül olaylarının saflığını hissederken, zenginliğin o üstten bakma tavrına ayar olursunuz. Aşk romanı gibi görünse de aslında aşk ön plana çıkmaz, sunduğu bu kesitte yurdum insanın tüm saf halleri vardır.
En güzeli ise üslubudur, diyaloglardaki şivedir, samimidir. Şive , halkla her zaman iç içe olduğunun kanıtıdır. Sanki romanlarını köy kahvesinde kulağına çalınan coşkulu şive ile yazmıştır, yöresel ağız öyle güzel kullanılmıştır.
Özetle bir diğer sımsıcak kitabıdır, itinayla okuyunuz.

Bu serinin son kitabıydı ve kütüphane de yoktu, beraber başladığım bi arkadaşımla cemile yide aldık ve bütün azmimle önce ben okudum sonra ona verdim, gerçekten hüzünlü bir aşk hikayesiydi insan bi zatihi kendi ana karakterin dostu olup bütün engelleri asabilmesi için bi çaba içine giriyo istemeden, istemeden diyorum çünkü nihayetinde yazarımız nasıl yazdiysa öyle bitiyor hikaye :)

Çukurovanın o kendine has yaşam mücadelesini anlatan yazar.İşçi hayatlarını bütün açıklığı ile gözlerimiz önüne sermede çok başarılı.Yöresel konuşma tarzını çok iyi yansıtmış.Bizleri işçi yaşamlarına ışınlıyor nerdeyse.