Orhan Kemal'in kitapları bir okurun hayatta rastlayabileceği o çok nadir hazineler arasında yer alır. Çok az yazar okurunun dünyasında onun kadar iz bırakır, okurunu onun kadar biçimlendirir. Orhan Kemal umudu ve iyimserliği yeniden kazanmamız için yol gösterir bize. Edebiyatımızın en değerli ustalarından biri olan Orhan Kemal'in kitaplarını yayımlamaktan onur duyuyoruz.
(Tanıtım Bülteninden)
Orhan Kemal in bir guzel kitabı daha 1934 yılının zorluğu sefaleti boşak kızı Cemile ve katip Necati nin saf ve güzel aşkı kitabı okurken resmen bende onlarla yasadım. Mutlaka okuyun derim. Orhan Kemal gerçekten harika bir yazar şimdiden mutlu pazarlar. ..........
Cemile ve etrafindakiler okadar sıcaktı ki; onlarla birlikte tozlu, çamurlu yollarda yürüdüm. O Çukurovanin sıcağında fabrika işçiliği yaptım, kıt kanaat geçinen insanların sofrasına oturdum, o tozda toprakta çelik çomak oynayan çocukların başını okşadım. Kısacası 1934 Çukurovasını bir kaç saatte gezdim dolaştım!
Orhan Kemal'le özleşen Çukurova ve pamuk işçiliği konulu bir roman.
Ana karakterimiz Türkiye'ye savaştan göçmek zorunda kalmış bir Boşnak ailenin tek kızı olan Cemile.
Cemile küçük yaşta olmasına rağmen annesinin yokluğundan dolayı üzerine yıkılmış ev işleri ve fabrikada işçilik yapan hamarat bir kız, bunun yanında gözü pek; seviği veya doğru bildiği şeyler için ağasına bile 'kadın başına' baş kaldıran bir mizâcı var.
Ana temanın altında Orhan Kemal ustalığı ile geçim sıkıntısı, yoksul mahallelerin genel durumu, bitten veremden geçilmeyen eşyasız yıkık dökük yoksul kerpiç evlerinin resmi o kadar güzel betimlenmiş ki Orhan Kemal romanlarında anlattığı bir pamuk işçisi gibi nakşetmiş.
Konusu bakımından klasik bir Çukurova ve pamuk hikayesi ama anlatım gerçekten süper sıkılmadan okuyacağınız çok güzel bir kitap. Kitabı okurken karakterlerin mekanın içinde gibi hissediyorsunuz. Bütün olanlar yanıbaşınızda gerçekleşiyor sanki.Karakterleri bu kadar yakından hissederek okuduğum nadir kitaplardan biri yazarın büyüklüğünden olsa gerek..İyi okumalar...
Orhan Kemal'in yerel konuşmalara, ağıza verdiği önemi ve gücü gösteren, işçi sınıfının geçim derdini, yaşamını anlattığı romanıdır
"Orhan Kemal'i Tümüyle Okumak, 1 Kitap Bile Bırakmamak" projesi kapsamında bir sonraki durak Cemile oldu.
Güney Anadolu'nun Çukurova'sında pamuk fabrikası işçilerinin hayatından, mahallesinden Cemile'yi merkezine alarak bir kesit sunar. Bu kesit içerisinde ekmek parası derdindeki Anadolu insanının mücadelesini görürsünüz. Bu mücadele içinde 'Değişime' karşı direnç de göze çarpar. Gönül olaylarının saflığını hissederken, zenginliğin o üstten bakma tavrına ayar olursunuz. Aşk romanı gibi görünse de aslında aşk ön plana çıkmaz, sunduğu bu kesitte yurdum insanın tüm saf halleri vardır.
En güzeli ise üslubudur, diyaloglardaki şivedir, samimidir. Şive , halkla her zaman iç içe olduğunun kanıtıdır. Sanki romanlarını köy kahvesinde kulağına çalınan coşkulu şive ile yazmıştır, yöresel ağız öyle güzel kullanılmıştır.
Özetle bir diğer sımsıcak kitabıdır, itinayla okuyunuz.
Bu serinin son kitabıydı ve kütüphane de yoktu, beraber başladığım bi arkadaşımla cemile yide aldık ve bütün azmimle önce ben okudum sonra ona verdim, gerçekten hüzünlü bir aşk hikayesiydi insan bi zatihi kendi ana karakterin dostu olup bütün engelleri asabilmesi için bi çaba içine giriyo istemeden, istemeden diyorum çünkü nihayetinde yazarımız nasıl yazdiysa öyle bitiyor hikaye :)
Çukurovanın o kendine has yaşam mücadelesini anlatan yazar.İşçi hayatlarını bütün açıklığı ile gözlerimiz önüne sermede çok başarılı.Yöresel konuşma tarzını çok iyi yansıtmış.Bizleri işçi yaşamlarına ışınlıyor nerdeyse.
Orhan Kemal'in kendine has dili ve tarzı burada da var. Olaylar Adana'da geçer. Baba Evi ve Avare Yıllar'dan sonra serinin birbirinden bağımsız gibi de okunabilecek üçüncü kitabıdır.
Boşnak kızı işçi Cemile ile dar gelirli Katip Necati arasındaki saf aşkını anlatan ve anlatım biçimi bir o kadar güzel olan kitaplardan biridir.
Kitaptan 15 Alıntı
"Okumasınlar efendim, benim çocuklarım da okuyup yüksek tahsil görmeyiversinler, kıyamet kopmaz ya! Hem okuyup da ne olacak? Gözleri açılıp, hisleri incelip, etrafın çirkinlikleri karşısında adım başı üzülmektense, neme lazım birer küçük meslek sahibi olup çoluk çocuklarının ekmeğinden başkasını düşünmeyi bilmesinler daha iyi!"
Cemile, Orhan Kemal
Sevdiğim beye söylemek istediğim
Anan seni gül ayında doğurmuş belli!
Bir adet dokumacı Musa'nın kafasından
Dokumacı Musa, "Çocuklar, bu soğuk neden biliyor musunuz?" diye sordu.
"Neden?"
"Sıcak olmadığından!"
"Laf söyledi balkabağı!"
Küllü suda sabun gayet iyi köpürüyordu. Kalın kemikli, sağlam bilekli elleri, küçük yaştan beri fabrikada çalışan birçok işçi kızın ki gibi, nasırlıydı, parmakları eğri büğrü, kemikleri çıkık çıkık.
Çamaşırları suya bastırıyor, sabunluyor, çitiliyor, sıkıyor, sonra kuvvetli yumrukları arasına alıyordu. Dilinde türkü, öyle iştahla, öyle canlı yıkıyordu ki ! Etrafa neşeli köpükler saçılıyordu.
Biz de ağzımızın tadını biliriz. İnsanı insan eden paradır.
Paran yok mu? Senden rezil, senden adi kimse yok.
"Ayol sen ne biçim kadınsın?"
Güllü kalktı. Merdiveni inmeden önce, " Sizler gibi kadın. Elli, kollu, ayaklı bir insan!" dedi.
Evler... Yan yatmış, diz çökmüş, bağdaş kurmuş, kapaklanmış, yahut tam yuvarlanacakken tutunuvermiş evler, işçi evleri.
30 kağıt aylıknan avrat mı sevilir?
Islak betonun üzerinde yalınayak veya takunyalarla çalışan kız, oğlan, genç, ihtiyar, kadın, erkek işçiler... Bilhassa çocuklar... Dokuz, on yaşlarında, gözleri uyku dolu, renksiz şeylerdir ki, iş kanuna uysun diye annelerinden, teyze, hala, dayı yahut da tamamıyla yabancı bir büyük insandan parayla satın alınmış nüfus kâğıtlarıyla işe girmişlerdir.
"Babilom benim, şeker Babilom... Kızkonu kimlere bırakacaksın? Kızkon ağlar sonra!"
"Eeeh... Anamız, babamız bizi kimlere bıraktıysa kızım... Yer yarığından çıkmadım ya ben de. Benim de bir babam vardı, anam vardı, dedem, halalarım, dayılarım, teyzelerim... Hani? Nerdeler?"
