“…kes sesini sevgili küçük adam.
Yaşamın çok sefil, çok perişan, sesini çıkaracak halin yok.
Seni kurtarmak istiyor değilim, ama sırtında beyaz bir gecelik,
suratında maske, acımasız kanlı elinde bir iple beni asmaya bile gelsen,
sana söyleyeceklerimi, bu konuşmamı tamamlayacağım.
Kendi boynunu ipe dolamadan beni asamazsın sen küçük adam
çünkü ben, senin yaşamını, dünyayı içinde duymanı,
senin insanlığını, sevgini ve yaşama sevincini temsil ediyorum.
Yok, hayır, beni öldüremezsin, küçük adam.
Bir zamanlar sana gereğinden çok inanıyordum ya hani, o vakit senden
korkuyordum da şimdi seni aştım ama; binlerce yılın
bakış açısından görebiliyorum seni, binlerce yıl geçmişten
ve binlerce yıl gelecekten bakıyorum sana.
Kendinden korkma duygundan kurtulmanı istiyorum.
Daha mutlu ve daha insana yaraşır bir yaşam sürmeni istiyorum…”