"Namus!" dedi ve sustu.
Belli bir sessizlikten sonra başını kaldırarak gökyüzüne baktı. Kendi kendine konuşur gibi "Gökyüzü çok güzel." demesi üzerine "Evet, bu saatlerde gökyüzü çok güzel olur." dememle yüzünü bana çevirdi. Yüzünü bana çevirmesi üzerine gökyüzünün gri bir demir ağırlığında göğsüme çöktüğünü hissetim.