Dedemin Bakkalı Şermin Yaşar'dan okuduğum ilk eser oldu.
Yakın zamanda yazarla Zoom üzerinden yapacağımız görüşme için öncesinde bir kitabını okumak istedim. Başladığım günün gecesinde bitti eser. Akıcı, insanı yormayan bir kitap olduğunu ifade edebilirim. Başkahramanı bana biraz Şeker Portakalı'nın Zeze'sini andırdı diyebilirim ama tabii ki onun verdiği duyguyu vermesi imkansız benim için. Hatta biraz da çocukların büyüklere bakışı nedeniyle Küçük Prens'e götürdü beni.
Bir çocuğun gözünden çocukluk ve büyüklük kavramı, iş hayatı, hayata atılım deneyimleri ve bu deneyimlerin büyükler nedeniyle her defasında başarısız olması anlatılmış eserde. Dönemin kültürünü de hissediyorsunuz okurken. Bazı yerlerde ziyadesiyle duygulandım. Bazı yerlerde çocuğa sinir olduğumu da ifade edebilirim, büyük olduğumdan olsa gerek yaptığı bazı davranışlar bana geçmedi. Rahatlıkla kalp kırıp umursamaması mesela... Ama çocukluğumuzda çok daha fazlasını kendimiz yaptık belki de.
Okuma sürecimde eserden ziyadesiyle alıntı paylaştım, biraz da incelememi sabah saatlerinde yapıyor olmanın verdiği üşengeçlikle buraya eklemeyeceğim. Keyifle okumanız, çocukları hayat boyu anlamanız dileğiyle, kitapla kalın...
