Havvanın üç kızı... Sevgili Elif Şafak insanları düşünmeye ve empati duygusunu geliştirmeye davet ettiği bir roman yazmış. Hangi düşünce yapısıyla karşılaşırsak karşılaşalım zıt kalıplara ne kadar tahammülkar olduğumuzu sorguluyor adeta. Farklı pencerelerden, farklı dünyalara bakan insanların, arasındaki çatışmaya gerek aile bazında, gerekse sosyal çevre bazında değinmiş. Romanın hikaye örgüsüne değinecek olursam; Yazar, hikaye örgüsünde hiç bıktırmadı ve hiç yavaşlamadı. Her bölüm kendi içerisinde bir dinamiğe sahipti. Her bölümde farklı bir konuyu açıklayarak ilerledi. Usluba gelecek olursak: bir nehir gibi akıp gidiyordu cümleler sanki. Deyimler, alıntılar, özlü sözler, yepyeni kadifemsi kelimeler beni iklimden iklime taşıdı. Hibeme yeni cümleler eklediği için yazara içimden şükran hissi duydum ve hayranlık besleyerek teşekkürler ettim.. Konusu bakımından kimseyi kırmak istemiyorcasına bir objektiflik söz konusuydu diyebilirim. İnanç ve inançsızlık bağlamında özgür bir perspektif benimsiyor ve barışçıl bir dil kullanmaya özen gösteriyor gibiydi. Yargılamak değil de, soru sormayı, suçlamak değilde naif bir ifadeyle sorgulamayı anlamlı kılmaya özen göstermiş yazar. Fikirleri seversiniz veya sevmezsiniz fakat: "benim gibi düşünmeyeni bilmemeli miyim?" sorusundan yola çıkacak olursam, kitabı okumanızı tavsiye ederim. Belki de Havvanın üç kızından birini kendinizde bulursunuz kim bilir? Şimdiden iyi okumalar...

Havva'nın Üç KızıElif Şafak · Doğan Kitap · 201616,2bin okunma

·

100 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mona Roza