DİKKAT, SPOİLER İÇERİR! Ne diyebilirim ki bu kitap hakkında, harikuladeydi demekten başka! Zekice kurgulanmış bir kitap. Charlie'nin kitabın başında ilerleme raporlarını yazarken kelimeleri bir çocuktan daha kötü, yarım yamalak yazışı, sonra etkisini gösteren deneyler sonucu birden gözlerimizin önünde bir dahiye dönüşümü... deneylerde gösterdiği beceri ve bir süreden sonra deneyi yapan doktorlardan daha bilgili oluşu çok etkileyiciydi. Kitap bir parabol eğrisi gibi. Adeta Charlie'nin çocukluk, yetişkinlik ve yaşlılık dönemini görüyoruz. Çocuk Charlie bir gün Algernon ile karşılaşıp ona hayran olur. Sonra biraz büyüyünce arkadaş olurlar. Kimsenin bilmediği bir dili biliyormuşçasına anlaşırlar birbirleriyle. Charlie Algernon'un gözlerinde anlamlar bulur. Sonra bir gün Algernon ölünce Charlie bir anda yaşlanır. Algernon'u toprağa gömdüğünde kendinden bir parça da kapılır karanlığa. Algernon yoksa Charlie de bir hiçti bence. Belki de Algernon aniden ölmeseydi Charlie de bu kadar çabuk eskiye dönmeyecekti. bu yazıyı kitabı okuduktan birkaç ay sonra yazıyorum, bu yüzden çok detay kısımları yazıya dökmem şimdi daha zor. Ama şuna değinmeliyim ki Charlie'nin gittiği yerde Algernon gibi öldüğüne eminim; aniden ve kimsesiz. Charlie Algernon'un mezarına safça bir edayla çiçekler bırakmıştı. Şimdi gelin biz de ellerimize iki çiçek alalım, birini Algernon'a, birini Charlieye uzatalım.

Algernon'a ÇiçeklerDaniel Keyes · Koridor Yayıncılık · 201514,8bin okunma

·

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.