‘.. dünyanın sunabileceği en derin deneyimlerden biri, bir bakıma, kırık bir kalptir.’ . Maurice Hearne ve Charlie Redmond Algeciras Limanı’nda. Dillerini bilmedikleri bir ülkede, gördükleri zaman ne diyeceklerini bilmedikleri bir kızı bekliyorlar. Tanca’dan gelen veya Tanca’ya gidecek olan bir kızı. Gözlerini dört açmışlar, insanların yüzlerine bakıyorlar. Beklemekle birlikte hatırlıyorlar, konuştukça zamanı deşiyorlar. Kayıplarını bir bir ortaya koyuyorlar, kazandıkları şey var mı? Şu anda yanyana oluşları olabilir mi tek kazançları? Peki Maurice’ın Charlie’ye sorduğu gibi ‘Sence bu bekleyişin sonu gelecek mi?’ . Tanca’ya Gece Feribotu’na başladığımda diyaloglardaki o alaycı tavır çok hoşuma gitti. Sayfalar ilerledikçe ve zaman atlamaları yaşandıkça kitaba bağlılığım arttı. Diyaloglar yine vardı ama karakterlerin başlarına gelenleri öğrendikçe, her eylemin amacı-sonucu zihnimde derinleşti. Kevin Barry, karakterleri ve mekanları öyle anlatıyor ki sanki anlatılanların içine giriyorsunuz. Hani hep diyoruz ya bizi biz yapan çok şey var, çocukluğumuzda tanık olduklarımız-karşımıza çıkan insanlar-uğraştığımız işler.. İşte bu kitapta da görüyoruz, iki adamın limana gelmeleri boşa değil, kızını bekleyenin endişesi boşa değil. Sürekli bir iletişim ve etkileşim içindeyiz. Birine sadece kızmak yeterli değil onu dinlemedikçe..Hatta doğru da değil. . Oldukça farklı ve katmanlı bulduğum bir kitaptı Tanca’ya Gece Feribotu. Çok sevdim. . Begüm Kovulmaz çevirisi, Özer Yalçınkaya kapak tasarımıyla~

Tanca’ya Gece FeribotuKevin Barry · Harfa Yayınları · 202118 okunma

·

395 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan