Kayın ağacından ve üzerine yedi, dokuz veya on iki olarak açılmış kertikler yapılmış çadır direkleri, Islamiyet'ten önceki Türk topluluklarında genellikle göğün katları ve hayat ağacını temsil etmekteydi. Kayın üzerine yapılmış olan bu kertikler son gök katına ulaşımın sembolleriydi. Hem de Türkler, çadırın göğün direğine, göğü de çadırın kubbesine benzetmişlerdir.
Hatta çadırın kayın direği Türk aile yapısını o kadar çok etkilemiştir ki kadın ya da koca tarafından birbirinin erkek kardeşine "kayın" denilmiştir.