Çoban Rıza çayını karıştırırken daldı gitti:
-İlk defa babamla çıkmıştık bu yaylaya. Annem, ben çok küçükken öldüğü için beni babam büyüttü. Babam hem kardeşlerimle bana bakmak hem de çalışmak zorunda olduğundan bize vakit ayıramadı. Ama biz biliyorduk; babam aslında bizi seviyordu. Bir kere bile babami öptüğümü hatırlamıyorum ... Işte böyle Yakup oğlum. Şimdi babam yok. Her şeyi zamanında
yapmak gerekiyormuş. İnsan elindekilerin değerini onları kaybedince anlıyor.
Yakup Çoban Rıza'nin içini açmasına memnun oldu.
Sayfa 49Kitabı okudu
·
446 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.