Son akşam yemeği tablosu için bilinen bir mit vardır. Da Vinci tabloyu çizerken her bir kişi için uygun yüzler arar. İsa dahil her yüzü tamamlar ama İsa'ya ihanet edecek olan Yahuda için bir türlü uygun model bulamaz. Hatta hapishanelere gider böyle habis bir yüz bulmak için... Uzun zaman aradıktan sonra Da Vinci, modeli bulur ve onun bir zamanlar kendisine İsa figürü için modellik yapan aynı adam olduğunu fark eder. Kitabı okumaya başladığımda Dorian bana bu miti hatırlattı. Her insanın içinde kötülüğün ve iyiliğin bulunmasını ve zamanla yaptıklarının insanın yüzüne işlemesini. "Günah kişinin yüzüne yazılan bir şeydir. Gizli tutulamaz." diyordu kitaptaki bir karakter. Ama Dorian kötülük yaptıkça çirkinleşmedi, hiç yaşlanmadı, yüzüne hiçbir şey yansımadı. Dileği üzerine kendi yüzü yerine portresi çirkinleşti, karardı, yaşlandı. Ruhunu yüzü değil portresi yansıttı.
