Bosna öksüz, Mostar yalnızdı o günlerde. Ölüm meleği kentlerin üzerine yamalı çadırını kurar; genç, yaşlı, çocuk demeden, Boşnak canı almadan gitmezdi. Meltem rüzgarı eski günlerdeki gibi insanın içini hafifçe okşayarak esmez, acımasız mermileri saklardı içinde. Boşnaklar, gözlerinde, dudaklarında soğuk bir kilit taşırcasına susar, barışı beklerdi.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.