İskelesine indiğimde karşıda yıllardır gördüğümüz şu köhne İstanbul'u görmeyeceğim kıyılar özlüyorum. Engin denizlere açılan, önünde tek bir ada, tek bir kara parçasının olmadığı yosunlu kıyılar... Şu üzerinde yapayalnız paslı deniz fenerleri dikilen küçük kayalıkların bile bulunmadığı, sadece güneşin ışıklarının oynaştığı ve baktığımda beni dünyanın sonuna götürecek uçsuz bucaksız denizler özlüyorum.
Sayfa 334Kitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.