O, Gary'nin ekşi bir ifadeyle söylediği gibi, "ameliyat psikopatı prototipi"ydi: sabah hastanın birini dört uzantısında da felçli bırakacak, öğleden sonra golf oynayacak ve akşam da yedinci deliği nasıl ucu ucuna ıskaladığına üzülecek biri. Bu sözleri duyduğumda, bunun korkunç bir şey olduğunu düşünmüştüm ama sonra gördüm ki Filipiano, bu açıdan başka tecrübeli beyin ve sinir cerrahlarından çok farklı değildi. Her kötü sonucun ardından yas tutmaya kalksa insan çıldırırdı. Her gün, elinden ümitsiz vakalar geçerdi. Oldukça kötü sonuçlanan karmaşık bir ameliyattan sonra Filipiano'ya, cerrahlık mesleğinin onu hiç rahatsız edip etmediğini sormuştum. Bana eski bir Rus deyişiyle şöyle yanıt verdi "Cenazelerde ağlayanlar cenaze işlerinde çalışmamalı."