Yavuz Bülent Bakiler Türkçeyi büyük bir hassasiyetle kullanan değerlerimizden. Bu eserinde Kültür Bakanlığı'nda görevli iken Balkan ülkelerinde bir dizi şiir programına katılıyor ve gözlemlerini aktarıyor. Dil, kültür birlikteliği eserin ana eksenini meydana getiriyor. İslamiyet'e geçişle dilimize girmiş ve Türkçeleşmiş kelimelerin, anadilimiz aynı olmasa da nasıl ortak bir anlam alanına dönüştüğünü göl kıyısında konuştuğu bir balkan vatandaşıyla olan diyalogundan anlıyoruz. Çarpıcı bir gerçeklik. Okunması hakkında gereğini arz ederim :)
