Insan demek bu demek.
Bir duvar yapmak, bir ev ,bir baraj kurmak ona, İnsan'dan bir şey katmak, o duvardan, evden ,barajdan da İnsana bir şey almak. Ağırlık kaldıra kaldıra sert kaslar edinmek, düşüne düşüne net çizgi ve şekiller bulmak.
Çünkü insanın bu evrendeki organik olsun, inorganik olsun başka hiçbir şeye benzemesinin nedeni ,yaptığı işin ötesinde gelişmesidir.
Kavradığı şeyleri basamak olarak kullanıp yükselir ,yapıtlarının çok iletisine varır .
Şunu söyleyebilirsiniz insan için: Kuramlar değişip yıkıldığı zaman, düşünce okulları, felsefe ve inançlar, kimi milliyetçi, kimi dinsel, kimi ekonomik konudaki dar ve karanlık düşünce yolları önce gelişip sonra parçalandığı zaman, insan ileri doğru uzanır, sendeler, acı duyar, bazen de hatalar
yapar.
Adımını attıktan sonra bazen gerisin geri kayabilir ama, en fazla yarım adım geriye kayar, asla bir adım kaymaz.Kesinlikle inanabilirsiniz buna. Kapkara uçaklardan pazar yerine bombalar yağarken de,tutuklular domuz gibi üst üste tıkıştırılirken de ,edilen gövdeler pis pis akıp toza toprağa karışırken de emin olabilirsiniz bundan. Şu yüzden emin olabilirsiniz :Eğer ileriye o adım atılmamış olsaydı ,o sendelemenin acısı insanın içinde hala canlı olmasaydı, bombalar düşmez ,gırtlaklar kesilmezdi .Siz asıl bombalayanlar sağ olduğu halde bombalanmanın kesileceği andan korkun. Çünkü her bomba ,ruhun henüz ölmediğinin kanıtıdır. Mulk sahipleri sağken grevler durmuşsa...ondan korkun işte. Çünkü ezilip bastırılan her grev, bir adım atıldığının işaretidir. Şundan emin olabilirsiniz...korkulacak zaman," İnsan'ın bir ülkü uğruna acı çekmeyi ve ölmeyi reddettiği zamandır ".Çünkü bu bir tek nitelik İnsan'ın temelidir.Bu bir tek nitelik, evrende benzeri olmayan İnsan'ın ta kendisidir.
Ey değişiklikten nefret eden ,devrimden korkanlar, işte düğüm noktası burasıdır. Eğer o çömelen iki adamı birbirinden uzak tutabilirseniz mesele kalmaz.Onların birbirinden nefret etmesini, korkmasını, kuşku duymasını sağlayabiliyor musunuz? Sizin ürktüğünüz şeyin çekirdeği budur işte. Döllenmiş hücredir, zigottur bu. Çünkü artık, "Toprağımı kaybettim", sözü değişmektedir. Bir hücre bölünmekte, o bölünmeden de sizin korktuğunuz şey doğmaktadır: "Toprağımızı kaybettik". Tehlike buradadır. Çünkü bir arada bulunan iki adam asla tek başına bulunan adam kadar yalnız ve şaşkın olmaz. Derken bu ilk "biz "sözünden,daha bile tehlikeli bir başka şey doğar: "Ben de biraz yiyecek var"a karşı, "Bende hiç yok". Eğer bunun sonucu, "Bizde biraz Yiyecek var," olursa hareket başladı demektir.Bir yön kazanmıştır hareket.Artık tek gereken, biraz çarpma işlemidir.
İşte bombalamak gereken şey budur.İşin başlangıcı burasıdır...
"Ben"den Biz"e geçiş.
Eğer herkesin olması gereken şeylerin sahibi olan sizler bunu anlayabilseniz kendinizi koruyabilirdiniz.Eğer sebepleri sonuçlardan ayırt edebilseniz,Paine gibi,Marx gibi,Jefferson gibi,Lenin gibi kişilerin sebep degil sonuç olduğunu bilebilseniz,belki kurtulabilirdiniz.Ama bunu bilemezsiniz.Çünkü sahip olma,sizleri ebediyen "Ben"cercevesinde dondurmuş, "Biz" ile olan bağlantınızı ilelebet kesmiştir.
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.