Erozyon, Toprak Kaybı ve Ormansızlaşma
Bu alanda karşılaşılan sorunlar, Ulusal Çevre Stratejisi ve Eylem Planı'nda şöyle özetlenmektedir:
a) Orman köylerinde yaygın olan tarım ve yakacak odun kesme ve toplama uygulamaları sağlıksızdır.
b) Ağaç kesimi, kesilen ağaçların depolanmak üzere taşınması ve dikimlerle birlikte yol, köprü ve diğer tesislere yapılan yatırımlar erozyona, yangına, haşere ve mantar istilasına, kar ve rüzgar zararlarının artmasına yol açmıştır.
c) Kadastro çalışmaları anların ancak %72'sini kapsamaktadır ve geri kalan alanlardaa iyelik hakları belirsizdir.
d) Yasalardaki sık değişiklikler ve politikalardaki düzensizlikler orman yönetimini güçleştirmektedir.
e) Ağaçlandırma genellikle monokültür yaklaşımına dayandırılmakta ve bu da ormanların esnekliğini ve tür çeşitliliğini olumsuz yönde etkilemektedir.
f) Her yıl 11 bin ile 15 bin hektar ormanlık alanın yok olup gitmesine yol açan 1500-2000 orman yangını genel olarak orman içinde ve kenarında yaşayanların etkinlikleri yüzünden çıkmaktadır. Bu yangınların (%28'i kasıtlı olarak çıkarılmakta, %24'ü dik katsizlikten meydana gelmektedir.
Bütün bunlar bir gerçek olmakla birlikte, orman varlığının tehlikeye sokulmasına ve azalmasına asıl neden olan etmenin, Anayasa'nın 169. maddesine dayanılarak, TBMM'nin, en az 30 yıldan bu yana, orman niteliğini yitirdiği gerekçesiyle, yetkili organlarca belirlenen yerlerde yapılaşmaya olanak sağlayan yasal düzenlemeleridir. Son olarak 2012 yılında çıkarılmış olan 2B Yasası bu gözlemin en yeni örneklerinden biridir.
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.