Neden hep panik halinde, huzursuz ve iki büklümüm? Neden kahvesi gökten kendisi için inmiş gibi tadını çıkara çıkara içen, her şeyi sonuna kadar hak ettiğine inancı tam, yaşamasını bilen, hiçbir şeyin keyfini bozmasına izin
vermeyen, kendini gözle görülmeyen elleriyle okşarcasına gururlu, kaynağı belirsiz, yıkılmaz bir özgüvenle dopdolu, başı dik, ifadesi cüretli, kendini her fırsatta şımartan, kendine iyi bakan, kendine poz bile verip bunu düzenli aralıklarla paylaşmayı ihmal etmeyenlerden değilim? Neden hep diken
üstündeyim? Arkama yaslanışım bile yarım yamalak.