"İlim çokça rivayette bulunmak demek değildir. İlim, ancak Allah'tan korkmaktır."
"Taklit olunacak ve izinden gidilecek kişi, gerek emrettiği gerekse yasakladığı şeylerde, tek söz ve şeriat sahibi Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem)'dir. Ayrıca sahabeden gelen hususlar da taklit olunur. Çünkü sahebenin yaptığı bir iş mutlaka Hz. Peygamberden işittiklerine dayanır. Bu itibarla sahabe de taklit olunur. Ayrıca Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) gerek söyledikleri gerek yaptıkları açısından taklit okunduktan sonra, bir de yapılan bu işlerin inceliklerini ve sırlarını kavramak da gerekmektedir. Çünkü taklit eden, bir iş yaparken, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) şeriat sahibi olarak bunu yaptığından dolayı bunu işler. Eğer şeriat sahibi Rasüllüllah bir şey yapmışsa, mutlaka onda var olan bir sırra ve hikmete göre işlemiştir. Mukkallidin (benzemeye çalışan, taklit eden.) mutlaka yaptığı ve işlemekte olduğu amellerin ve söylemek söylenen sözlerin sırrını araştırmak gerekir. Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) bunu neden yaptı, bunları niçin söyledi, gibi.
Şayet taklitçi olan kimse, sadece söylenenlerle yetinirse, bu kimse yalnızca ilim kabı görevi yapmış olur. Yani korumuş olur. Fakat âlim olamaz. Bu bakımdan, "falan kimse ilim dağarcığıdır" denilir. Ancak böylesine âlim ismi verilmez. Yani böyle biri, öğrendiklerinin hikmetleri ve sırları üzerinde durmuyorsa, gönlündeki kiri ve pası atmıyorsa, hidayet nuru ile aydınlanmıyorsa, böyle bir kimseye alim denmez."
S. 474
"Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) dışında hiçbir kimsenin ilmi şartsız olarak alınamaz. Böylelerin ilmi görüşlerinden yararlanılacağı gibi, terk edilecek görüşleri de vardır."
S.475
"Anlatıldığına göre, İslâm'da ilk yazılan kitap; İbn Cureyc'in "el-Asâr" adlı kitabıdır. "
477
"Abdullah b. Mes'ûd (radıyallahu anh) şöyle dedi.
<<Siz öyle bir zamanda yaşıyorsunuz ki, bu dönemde en hayırlınız, iyi işler yapmaya hemen koşanınızdır. Ancak bu dönemden sonra pek yakında öyle bir dönem gelecek ki, o dönemde sizin en hayırlınız, şüpheli işlerin çokluğu nedeniyle dikkatli ve titiz davranıp sebat ile hareket edendir.>>
Hz. Huzeyfe b. Yeman (radıyallahu anh da der ki:
<<Bundan daha çok şaşılacak olan şey, bugün sizin iyilik olarak gördüğünüz şeyler, geçen neslin hoşuna gitmeyen şeyler olarak kabul edilen hususlardır. Oysa sizin bugün hoşlanmadığınız şeyler gelecek kuşaklara iyi olarak kabul görecektir. Doğrusu siz bildiğiniz iyiliği sürdürmeye devam edeceksiniz. Çünkü aranızda bulunan din âlimleri küçümsenmemektedir.>>
Huzeyfe gerçekçi konuşmuştur. Doğrusu, bizim dönemlerimizde iyilik olarak kabul edilip yapılan işlerin çoğu, sahabe döneminde iyilik değil, hoş karşılanmayan şeyler olarak görülürdü. Oysa bizim çağımızda halkın iyilik olarak gördüğü ve mağrur bir şekilde sarıldığı şeyler camileri süslemek, aşırı yaldıza gitmek, çok büyük meblağlar harcamak suretiyle camilerin ince işleri diye kabul edilen ve gerçekte hiç de öyle olmayan şeylere boş yere masraf etmeleridir. Gözler kamaştıran süs ve lüks pahalı olan halı ve sergiler, döşemeler gibi..."
"Halbuli önceki nesiller camilerde ibadet ederlerken, kendileriyle toprak arasında bir engel olsun istemezlerdi."
S. 483-484
"Bu gözden yoksun kişi, derli toplu bir eve girer de, ayağı oradaki dizili eşyaya takılır ve sürçer. Dolayısıyla ayaklarında kusur bulmaz da, hemen evi ve evdeki düzenli eşyayı tenkide başlar ve der ki, "bu evde neler olmuş, her şey darmadağın vaziyette, neden bu şeyler ayak altından kaldırılıp da yerli yerine konulmamış?" Evet, evi ve oradaki eşyayı kusurlu bulan bu köre, "Arkadaş, her şey yerli yerindedir, eve ve eşyaya kabahat bulma. Asıl bozukluk senin gözlerindedir. Gözlerinin tedaviye ihtiyacı var..."denir. Evet, baş gözünün tehlikesi böyle olursa, acaba, kalp gözü kör olan kimsenin karşı karşıya bulunduğu tehlikeler neler olabilir ki? Doğrusu kalp gözü kör olanı bekleyen tehlikeler çok daha büyük ve onulmazdır. Çünkü nefis binici, beden ise binek gibidir. Doğrusu binicinin körlüğü, bineğin kör olmasından çok daha tehlikeli ve zarar getiricidir.
İç dünyanın/ kalp gözünün (basiretin) dış basirete/göze benzemesi noktasında Rabb'imiz şöyle buyurmuştur:
"Gönül gördüğünde yanılmadı (yalan söylemedi, gerçeği gördü.)
Necm, 53/11
"
"İmam Malik b. Enes de der ki:
<<Günümüz insanlarının bugün sordukları şeyler saadet arsında sorulmazdı. O dönemin âlimleri şu haram, bu helâl gibi şeyleri pek ağızlarına almazlardı. (Çünkü o dönemin insanları helal ve haramın ne olduğunu çok iyi bilirlerdi.) Ancak ben o dönemin âlimlerine yetiştim. Onlar, 'şu müstehaptı bu mekruhtu' gibisinden konuşurlardı.>>
s. 485
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.