&şimdi bile sana rağmen ipi nasıl olup da göğüsleyebildiğime şaşırıyorum bazen ama elbette kibir dolu bir üstünlük duygusunu aşamadan &hiçbir yere ait değilmişim, bırakıp geldigim ülkemle bu ülke arasında asılı kalmışım duygusunu yenemiyorum. &Son zamanlarda yüzüme bir şey arıyormuş gibi bakışı ve bende artık canlanmayacak bir şeyden, sürekli aşktan söz edişi canımı sıkıyor. Çiçek açmamı bekliyor ama tomurcuk bile olamıyorum. &içimi dökmek beni iyileştirecek. &benim için Yurdanur çok gecikmiş, anlamsız bir acı artık. &cinsiyetten daha önemlidir benim için seçilir olmak &cinsel arzu ne tek başına bedenin ne de o arzuyu besleyen öteki şeylerin bir araya gelişiyle açıklanabilir. Bir çekirdek birleşmesi,füzyon belki. &gelecekten umudum yok. Kendimden başka neyim var ki kaybetmediğim? &kalbim bu kadar çocuk kalmışken kırk yaşımı geçmiş olmanın tuhaflığını düşündüm. &arabayla, kavanoza konulmuş gibi götürülüp getiriliyordum. &bazen, bir şeyler, insanın kaçamadığı şeyler olabiliyor. &bazen insanın uyum sağlaması kolay değil, dayanıklı olmak gerekir dedim. &Bazen yol çatallanır,yön değiştirirsin.Bazen fırtınaya yakalanır, bazen de sahile yanaşırsın.&onu kendime göre sevdiğimi biliyor ve bu onu yoruyor. &Vedalaşmayalım. Veda can yakar. Ayrılık sessizce yaşanmalı. Bırakır gidersin biter. &denizi, sahilleri, ufka bakmayı sevdiğini...&maskelerden korktuğu için insanların içine doğru baktığını....&yakın ama uzaktık. &dünyadaki bütün acıları üstlenmiş gibiydim &bitmek bilmeyen içe bakış saatleri. &bu aşkı ben icat ettim kendim için. &bu ülkede çok fazla acı birikti. &belki de karşılıksız aşklar daha &şiddetli oluyor, daha uzun sürüyor. Biraz da kederimize, çılgınlığımıza bağımlı hale geliyoruz çünkü. &özlemle beslenmeyen tensellik çabuk yatışıyor. &insan gecedir, der Hegel &kafanda boşluklar vardı,anasız, babasız kendinden doğmuştun sanki! Bu yüzden sevme yeteneğin yok &insanın sudan,denizden doğduğunu,sonra dalgalarla karaya,sahile vurduğunu söylemişti.&ancak sevdiğimiz insanlarla yaşadıklarımızdan kalanları biriktiriyoruz. Yapamadıklarımız,kararsızlık ve boş tepkilerimiz yakıyor bizi sonradan &anne,arkadaş ya da sevgili, ne zaman bir kadını sevsem hayatımda tutamamıştım. &yıllarca bastırılmış,yok sayılmış acım birdenbire debreşmiş,kabarıp taşmıştı sanırım. Onunla geçirdiğim, sonra sildiğimi sandığım anıların saldırısına uğramıştım. &olursa olsun, yüreğimi kanatarak kendime ve hayata olan borçlarımı ödemek mi istiyordum bilmem. &şimdi bu yaşımda daha iyi anlıyorum. Ben bir aşırılıklar adamıyım. Her şeyi,öfkemi, sevgimi,nefretimi,zaaflarımı abartarak yaşıyorum. &Bazen kederle dolup taşmak için tek bir sebep yoktur ortada. Birikmiş şeyler vardır. &keşke onu sevdigimi kabullenmek bu kadar zamanımı almasaydı. &kafamdaki her şeyi birbirine karıştırdıktan sonra çekip gidiyor. &her ölümle kendi ölümümüze yaklaşıyoruz. Ölüm de birikiyor çünkü. İnsanın, hayatının hiçbir önemi, değeri, hikayesinin hiçbir ilginç yanı olmadığını düşünüp ölmek istediği zamanlar oluyor. Sonra da bir başka ölüm ya da sevdiğin biri ölmekten geçiriyor seni, yaşadığını sevindiriyor. &Bazen yaşarken de kayboluyoruz. Nereye,niçin gittiğimizi bilmiyoruz &bir insanın yazgisı ve düşleri arasında elbette ilişki var &hayat hayalleri aşındırıyor &ömür boyu yas tutulmaz baba. Hayatta öyle büyük acılar var ki! &hayatınızdan sevdiğiniz biri eksildiğinde onu en güzel haliyle hatirlamak daha iyidir. &hiclik tadı var ağzımda &kimim ben,babasının kimliginden yetim kalmış bir çocuk mu? &oğullar babaları yaşadığı sürece ruhen pem büyüyemiyorlar. &güçlü filan değilim, öyle görünüyorum. Payandalarla duruyorum. &boşluktayım,içimdeki çocuk korkuyor. &mutluluk denen şeyi abartmaktan vazgeçtim. Sonuçta insan kalbi küçücük ve içine pek az şey sığıyor. &çünkü kor düştüğü yerde derin bir yanık izi bırakır. &ne olursa olsun şimdiye kadar ağlayıp sızlamadan,delirmeden,intihara kalkışmadan yaşamayı başardım &yok olanı var etmek için bakmak hatta derin bakmak bile boşunadır. Yok olan yoktur.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.